Publikujemy pismo Marcina Horały – Sekretarza Stanu Ministerstwa Infrastruktury i zarazem Współprzewodniczącego strony rządowej Trójstronnego Zespołu Branżowego ds. Transportu Lotniczego i Obsługi Lotniskowej.
Pisze On w swym piśmie o problemie, który zaczyna się nasilać, ponieważ wynika z wygaszania emerytur pomostowych. Temat nie jest nowy, a wręcz tak stary, jak stara jest ustawa o emeryturach pomostowych. Związki zawodowe, a w szczególności OPZZ, mówią i pisze o nim od 13 lat.
Jak widać, ów problem zaczyna również dostrzegać ministerstwo infrastruktury, które pismem z 17 maja br. zwróciło się w tej sprawie do Przewodniczącego Rady Dialogu Społecznego – Andrzeja Radzikowskiego i zarazem Przewodniczącego OPZZ.
Wnosząc o ujednolicenia przepisów dot. uprawnień emerytalnych, w tym w szczególności do emerytury pomostowej dla pracowników Lotniskowych Służb Ratowniczo – Gaśniczych (LSRG) oraz zainicjowanie procesu legislacyjnego w tym kierunku.
Horała w swym pisze na końcu tak:
– Sytuacja wygląda tak – część pracowników LSRG posiada prawo do emerytury pomostowej natomiast nowi pracownicy nie mają już takiej możliwości, m. in. z powodu niespełnienia wymogu wykonywania pracy w szczególnych warunkach, bądź w szczególnym charakterze przed 1 stycznia 1999 r.
– Sytuacja jest skomplikowana, ponieważ wszyscy strażacy płaca jednakowe składki i brak możliwości prawa do przejścia na emeryturę pomostową nie ułatwia zatrzymania młodych pracowników na lotnisku, gdyż po przeszkoleniu odchodzą na ogół do PSP, gdzie otrzymują prawo do emerytury dla służb mundurowych.
A, więc na powyższym przykładzie pracowników Lotniskowych Służb Ratownictwa – Gaśniczego widać bardzo wyraźnie, jak kolosalne znaczenie mają uprawnienia emerytalne nie tylko dla starych i średnio zawansowanych wiekiem pracowników LSRG, ale także dla młodych pracowników. I to nie tylko po to, aby nie musieli pracować aż do śmierci, ale również dlatego, ażeby zatrzymać młodych pracowników na lotnisku.
Naszym zdaniem jest to oczywista – oczywistość, gdyż nie może tak być, aby młodzi pracownicy zatrudnieni w szczególnych warunkach lub wykonywali pracę o szczególnym charakterze, za których pracodawca odprowadza składkę na Fundusz Emerytur Pomostowych (FEP) byli tylko i wyłącznie dawcami składek. Z tego tylko względu, iż nie spełniają warunku pkt 5) art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych, czyli przed dniem 1 stycznia 1999 r. nie wykonywali oni pracy w szczególnych warunkach (w sz.w.) lub prace w szczególnym charakterze (w sz.ch.), w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.
Wielu zapewne w tym miejscu czytając ten tekst pomyśli, że już ustawa o emeryturach pomostowych wygasła. Nic bardziej mylnego. Ustawa nie wygasła. Ma ona jednak charakter wygasający, który nie polega na tym, że ustawa o emeryturach pomostowych przestała obowiązywać, albo jej obowiązywanie nastąpi w roku 2024 lub 2030, czy też 2040. Polega natomiast na tym, że jak ktoś nie spełnia wymogu w/w przepisu, a więc nie przepracował ani jednego dnia przed dniem 1 stycznia 1999 r. w sz.w lub w sz.ch., to z uwagi na konieczność spełnienia wszystkich warunków, określnych w tym przepisie łącznie, musi również udowodnić, że:
1) urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;
2) ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;
3) osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;
4) ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;
5) przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;
6) po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.
Tym samym, każdy zatrudniony w sz.w lub w sz.ch., aby nie był tylko i wyłącznie dawcą składek na FEP, to pierwszą pracę w tych warunkach (przyjmując, że rozpoczął ją w wieku 18 lat życia) powinien być urodzony w roku 1980. Każdy bowiem rocznik 80, w 1998 r. z pewnością będzie mieć ukończone 18 lat życia. Warto zwrócić uwagę, że właśnie w tym roku narodziła się też wielka „Solidarność”, którą współtworzyli w dużej mierze obecni rządzący z Wicepremier Jarosławem Kaczyńskim na czele, i dlatego nie powinno być Oni skazywani na pracę aż do śmierci, tylko za to, że później się urodzili.
Podobnie sprawa się ma do wciąż wstydliwego braku ustanowieni emerytur stażowych. W Sejmie RP bowiem jest złożonych kilka projektów ustaw, których celem jest ustanowienie w Polsce prawa do skorzystania z możliwości przejścia na tzw. emeryturę stażową, a do tej pory obecny Rząd RP, który wywodzi się z tzw. wielkiej „Solidarności” – nie przedstawił do nich żadnego oficjalnego swego stanowiska.
Mimo pełnej wiedzy, że wszystkie złożone projekty ustaw są w dużej mierze, kolejną próbą realizacji 14 postulatu, z 21 wysuniętych wówczas przez strajkujących w Gdańsku robotników w sierpniu 1980 r. Wiedzy o tym, że ówczesne postulaty od 14 do 21 odnosiły się do bardzo ważnych kwestii społecznych wciąż aktualnych. Strajkujący domagali się w nich między innymi: prawa do emerytury po ukończeniu przez kobiety 50, a przez mężczyzn – 55 roku życia lub tzw. emerytur stażowych dla kobiet po 30 latach pracy oraz dla mężczyzn po 35 latach; wyrównania kwoty emerytury uzyskanej wcześniej (z tzw. starego portfela) do wysokości aktualnie przyznawanych świadczeń; zapewnienia wszystkim pracownikom należytego poziomu opieki zdrowotnej, wsparcia dla kobiet wychowujących dzieci, potrzeb mieszkaniowych oraz wprowadzenia wolnych od pracy sobót.
Niestety z tych wszystkich 21 postulatów, tylko jeden do tej pory nie został zrealizowany. Postulat 14. dotyczący ustanowienia prawa do emerytury po ukończeniu przez kobiety 50, a przez mężczyzn – 55 roku życia lub tzw. emerytur stażowych dla kobiet po 30 la-tach pracy oraz dla mężczyzn po 35 latach. Postulaty „Sierpnia 80” mają tak wielką wartość historyczną i dziejową, że UNESCO, doceniając ich wagę, jesienią 2003 roku postanowiło wpisać je na listę najważniejszych tekstów ludzkości o nazwie: „Pamięć Świata”.
Owa „Pamięć Świata” ma jednak wciąż wstydliwą dziurę, którą jest brak jest realizacji postulatu 14. Dlatego czas najwyższy, aby tę wstydliwą dziurę zasypać, w imię należnej emerytalnej sprawiedliwości. Ciekawe, czy na Konwencji Prawa i Sprawiedliwości z udziałem Prezesa PiS Jarosława Kaczyńskiego, cokolwiek – zostanie powiedziane!?
Oto pismo ministra: 
Red.