Zakończyło się obradujące w dniach 24-26 maja 2021 r. w pięknym „Borowym Dworze” – Szaflary, Krajowe Zebranie Sprawozdawczo – Organizacyjne Delegatów Związku Zawodowego „PRZERÓBKA” VII – kadencji. Delegaci po zniesieniu obostrzeń pandemicznych i uwolnieniu hoteli mogli wreszcie spotkać się w realu twarzą – twarz. W pierwszej części zebrania sprawozdawczej dokonali podsumowania połówkowej kadencji oraz przyjęli przedłożone sprawozdania Zarządu Krajowego i Krajowej Komisji Rewizyjnej władzom Związku. Przedstawiając sprawozdanie przewodniczący Zarządu Krajowego Związku – Sławomir Łukasiewicz, powiedział:
– Wiedzieliśmy, że nasza VII – kadencja będzie przypadać w okresie bardzo dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości, ale nie sądziliśmy, że aż do tego stopnia, aby działać w lockdownie wprowadzanym przez rząd w związku z pandemią koronawirusa SARS-CoV-2. W 2019 roku nikt, a nikt nie przypuszczałby nawet, że związki zawodowe same się zgodzą na likwidację górniczej branży oraz przedstawią i będą bronić listy kopalń do likwidacji na osi czasu z datami ich pogrzebów do roku 2049. Okazuje się, że dla poprawności politycznej pod przykrywką polityki klimatycznej Unii Europejskiej czystego powietrza oraz walki ze smogiem, to zamiast walki z emisją CO2, walczy się z węglem i dąży do totalnej dekarbonizacji. Niszcząc górnictwo węgla kamiennego i brunatnego, energetykę i cały przemysł energochłonny. Kluczowe w mordowaniu górnictwa okazały się przyjęte konkluzje przez Radę Europejską w dniach 10 i 11 grudnia 2020 r., podpisane przez Premiera RP – Mateusza Morawieckiego, w części III. ZMIANA KLIMATU. Zakładające między innymi w pkt 12, ograniczenie w UE emisji netto gazów cieplarnianych do roku 2030, o co najmniej 55 % w porównaniu z poziomem z roku 1990, które dobija europejskie prawo o klimacie.
Na domiar złego celowo doprowadza się do wzrostu cen za emisję CO2 z 25 euro za tonę w roku 2005 do nawet już ponad 56,50 euro/t, aby produkcja i energia w węgla było nieopłacalna. W zasadzie cały czas toczy się wojna z polskim węglem, która jest wojną na wszystkich możliwych frontach. Jesteśmy wciąż na linii ognia, pod obstrzałem szkodliwej dla polskiego górnictwa, śląska i Polski, polityki dekarbonizacji, która jest zamachem na nasz górniczy stan i na naszą suwerenność energetyczną kraju. To zerwanie całego łańcucha dostaw i wartości, nie tylko energii, ale również kultury pracy i tradycji oraz rozwoju nauki, innowacyjności, tysięcy dobrze płatnych i stabilnych miejsc pracy, a przecież górnictwo było i jest motorem napędowym dla innych branż. Węgiel zaś może być paliwem ekologicznym oraz bezpiecznym i przyjaznym dla środowiska.
Podsumowując minioną połowę kadencji w imieniu własnym, jaki całego Zarządu Krajowego Związku, podziękował wszystkim działaczom i członkom Związku za niezłomne zaangażowanie w walce o ludzi i górnictwo, o węgiel i kopalnie, o przeróbkę mechaniczną węgla, odsalanie wód, i miejsca pracy, o bezpieczne i higieniczne warunki pracy oraz za walkę o godziwą płacę i zasłużoną emeryturę, która była i jest walką o naszą przyszłość.
– W połowie naszej kadencji wiemy, że ta walka wciąż trwa, i wraz z kolejną połówką dobrniemy do całości. Razem wspólnie się wzmacniając, bowiem nic o Nas bez Nas. Jesteśmy silniejsi niż sądzimy, a umiejąc liczyć, to musimy liczyć na siebie, a nie na innych. Przed nami trudne czasy, musimy je dobrze spożytkować dla Członków Związku. Z pewnością przyjdzie się nam zmierzyć z jeszcze szybciej i bardziej zmieniającą się rzeczywistością oraz z kolejnymi nowymi wyzwaniami, jakie stoją przed całym ruchem związkowym. Jak chociażby realizacja i notyfikacja „Umowy społecznej…”, transformacja energetyczna, zielony ład, Polski ład, a ostatnio dziwne nawet postanowienie TSUE, jak to ma miejsce w przypadku kopalni „Turów”.
Byliśmy i jesteśmy, a także nadal będziemy najbardziej aktywną organizacją, która niezłomnie i konsekwentne domaga się wszystkich spraw, które zostały wyartykułowane w Manifeście ZZ „PRZERÓBKA” na rzecz sprawiedliwej i mądrej transformacji energetycznej. Czyli walki z emisją CO2, a nie węglem i otwarcia się na ustanowienie emerytur stażowych, przywrócenie wcześniejszych emerytur dla pracowników przeróbki 50/55, zaliczenia do pracy górniczej i szczególnej wojska, L4, HDK i osocza. Deklaracji, że transformacja energetyczna nie będzie przykrywką dla importu pozornie taniej energii pozyskiwanej z krajów, w których nie obowiązują żadne standardy ochrony praw pracowniczych, gdzie praca wykonywana jest w warunkach urągających ludzkiej godności, lecz tak będzie prowadzona, aby maksymalnie chronić konkurencyjność polskiego przemysłu i Polaków, przed ubóstwem energetycznym wykluczeniem cywilizacyjnym. Uzależnienia redukcji wydobycia od zastąpienia węgla wyłącznie czystymi źródłami energii pochodzenia krajowego przy równoczesnym zabezpieczeniu posiadanych złóż węgla, aby można było w każdej chwili do nich w łatwy sposób uzyskać dostęp dla zapewnienia bezpieczeństwa i suwerenności energetycznej kraju. Tworzenia z wyprzedzeniem stabilnych miejsc pracy o porównywalnym standardzie za każde zlikwidowane miejsce pracy w górnictwie lub energetyce, czy to na zasadzie tworzenia nowych miejsc pracy, czy to adaptacji istniejących w formie dopłacania do nich w ramach aktywizacji rynku pracy i przedsiębiorczości.
W tej sprawie jesteśmy gotowi przekonywać każdego, który podobnie jak my chce widzieć koniec przed początkiem do czego mamy zmierzać. Dlatego na nasze zebranie zaprosiliśmy ministra aktywów państwowych Artura Sobonia, a także Jonasza Drabka, dyrektora departamentu górnictwa w tym ministerstwie. Niestety minister napisał, że:
„z uwagi na nagłą konieczność wyjazdu Ministra Sobonia w delegację, Minister nie będzie mógł uczestniczyć w planowanym przez Państwa na dzień 25 maja spotkaniu”.
Z koli dyrektor dopartemu górnictwa napisał:
„Bardzo dziękuję za zaproszenie i możliwość rozmowy podczas ostatniego spotkania. Niestety we wskazanym terminie nie będę mógł uczestniczyć w Krajowym Zjeździe Delegatów Związku”.
Rozumiemy to, gdyż ostatnie wydarzeniach związane z bulwersującym wyrokiem TSUE w sprawie nakazania kopalni Turów natychmiastowego wstrzymania wydobycia faktycznie nakazują maksymalne zaangażowanie się Ministerstwa Aktywów Państwowych w rozwiązanie tego kuriozalnego konfliktu międzynarodowego.
Dopisali natomiast nasi zaproszeni goście z Obywatelskiego Komitetu Obrony Polskich Zasobów Naturalnych z Panem dr. Krzysztofem Tytko na czele, z którym łączyliśmy online w obecności na żywo Pani Ewy Niewiadomskiej Paradzińskiej oraz Bogdana Gizdoń, którzy przybliżyli Delegatom idę „Akcji Uwłaszczającej Polaków”. Chodzi o uwłaczenie na zasobach naturalnych poprzez wprowadzenia zapisu do Konstytucji RP, że „Wszelka własność państwowa – w tym lasy państwowe, grunty rolne, wody i zasoby naturalne – należące do Narodu Polski”. Wszystko po to, aby wydane zostały Akcje Uwłaszczające w 
równej części dla każdego uprawnionego Obywatela Narodu Polski.
Szacuje się, że:
Polskie pokłady energii geotermalnej przekraczają 967 razy nasze zapotrzebowanie na energię.
Polskie zasoby węgla kamiennego wystarczą nam na 1000 lat a brunatnego nawet na 2000 lat.
Nasze zasoby ropy naftowej to około 300 mln ton zaspokajają nasze zapotrzebowanie na 15-20 lat. Według prof. Sokołowskiego, prof. Ryszarda Kozłowskiego to 4000 mld ton.
Kraj posiada ogromne zasoby gazu konwencjonalnego (1,5 – 1,8 bln m3) którego – wystarczy przynajmniej na 100 lat gaz łupkowy to kolejne nasze bogactwo, jego zasoby szacowane są na 1,5 – 5,5 bln m3 i wystarczą nam na od 100 do 350 lat.
Biorąc natomiast pod uwagę fakt, iż nasi „władcy” wydają w tym czasie miliardy z naszej kieszeni na budowę gazo portu i ciągle kupują coraz droższy gaz od obcych, to można zapytać – po co?
Uczestniczyliśmy we wszystkich akcjach i wydarzeniach dotyczących konieczności ustanowienia w Polsce emerytur stażowych. Organizowanych przez innych, jak również nas samych, jak chociażby zorganizowana w maksymalnym reżimie sanitarnym z narażeniem się na mandaty i tzw. „dołek”. Wespół z grup społeczną na facebooku „Gdzie nasze obiecane emerytury stażowe panie prezydencie Duda” przy wsparciu OPZZ i innych organizacji w dniu 1 maja 2021 r. pod Pałacem Prezydenckim w Warszawie. Bowiem właśnie zaraz po naszej akcji pod hasłem: „Stop pracy aż do śmierci!”, cały ten tydzień począwszy od 1 maja 2021 r. po dzień 6-stej rocznicy wstydu Dudy Andrzeja i Piotra, czyli 5 maja br. rocznicy podpisania pierwszej „Umowy programowej” z całą pewnością pozytywnie przejdzie do historii. Mamy emerytury stażowe wpisane w „Pakiet Pracowniczy 2021” Lewicy. Ogłoszony oficjalnie 1 maja br., w południe, zaraz po tym, jak w godzinach rannych przypomnieliśmy kolejny raz przed pałacem prezydenckim w Warszawie – Prezydenta RP o jego dwukrotnie składanych i niespełnionych obietnicach. Następnie już 6 maja br. nagle dowiedzieliśmy, że raczył on powołać Radę do spraw Społecznych, która ma wypracować emerytury stażowe. Następnego dnia tj. 7 maja br. dowiadujemy się z usta Piotra Dudy, przewodniczącego NSZZ „Solidarność”, że mamy mieć obywatelski projekt emerytur stażowych, pod którym trzeba zebrać co najmniej 100 tys. podpisów poparcia. Co ciekawe dziwnym trafem decyzja ta podjęta została przez Krajową Komisję „S” również 6 maja br. Kiedy Prezydent powołał Radę Społeczną. Przypadek? Sądzimy, że nie, ale… Szkoda tylko, że Prezes PiS – Jarosław Kaczyński w „Ładzie Polskim”, nie ujął emerytur stażowych, bo wówczas mielibyśmy prawdziwą kumulację stażowego sukcesu.
Red.