Przytaczamy interpelacje poselskie, które nazywamy „Interpelacjami wstydu”, pierwsza o numerze 19201, a druga o numerze 19219, obie kierowane do Ministra Energii, i obie dotyczące ustawy o świadczeniu rekompensacyjnym z tytułu utraty prawa do bezpłatnego węgla. Z pierwszą zwrócił się Poseł RP – Jerzy Jachnik, informując ministra o pilnej konieczności odpowiedzi na pytanie, co w sytuacji, w których wdowy po zmarłych mężach – pracownikach kopalni, same podjęły pracę w kopalniach po śmierci mężów i same wypracowały sobie prawo do emerytury lub renty górniczej zgodnie z art. 2 ustawy o świadczeniu rekompensacyjnym? Druga zaś tyczy się przypadku Pani Marianny proszącej o pomoc.
W pierwszej sprawie chodzi o wdowy, których mężowie w chwili śmierci nie byli emerytami ani rencistami. Byli czynnymi górnikami, którzy stracili życie na kopalni lub w wypadkach komunikacyjnych. Wdowy te po wypracowaniu własnego prawa do emerytury górniczej zrezygnowały z niej i skorzystały z korzystniejszego dla nich prawa do renty rodzinnej po mężach.
Doszło zatem do kuriozalnej sytuacji, iż pomimo że kobiety wdowy posiadają własne wypracowane prawo do bezpłatnego węgla, zostały pozbawione prawa do świadczenia rekompensacyjnego tylko dlatego, że są wdowami po czynnych górnikach, a nie górnikach emerytach i korzystają z renty rodzinnej po swoich mężach zamiast z własnej emerytury.
I co gorsza, w jednych kopalniach rekompensata dla wdów we wskazanej sytuacji jest wypłacana, a w innych nie. Pytanie – dlaczego nie we wszystkich?
W związku z powyższym poseł zwrócił się do Ministra Energii o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania, których treść poniżej przytaczamy:
Czy Pan Minister dostrzega, iż kryteria osób uprawnionych wynikające z treści przepisu art. 2 są krzywdzące w stosunku do wdów i wdowców, którym przysługiwałoby świadczenie rekompensacyjne z tytułu utraty prawa do bezpłatnego węgla, gdyby nie zrezygnowały z otrzymywania emerytury/renty z tytułu niezdolności do pracy na rzecz renty rodzinnej po zmarłym członku rodziny?
Czy Pan Minister zamierza zmienić zakres art. 2 ww. ustawy i uwzględnić osoby, których przypadki podałem?
Niestety Minister Energii wciąż nie odpowiedział na powyższe pytania i poprosił o wydłużenie terminu na udzielenie odpowiedzi. Z kolei z drugą interpelacją wstydu o nr 19219 do Ministra Energii zwróciła się grupa posłów w osobach: Krzysztof Gadowski, Paweł Bańkowski, Andrzej Czerwiński, Zdzisław Gawlik, Jolanta Hibner, Włodzimierz Karpiński, i Tomasz Piotr Nowak – wszyscy byli posłami sejmu RP, w dacie jej wpływu 05-02-2018 r., a jej główna treść sprowadza się do przypadku Pani Marianny, która zwraca się z prośbą o pomoc.
Złożyła ona w imieniu swojej niepełnosprawnej i całkowicie ubezwłasnowolnionej córki, wniosek o wypłatę świadczenia rekompensacyjnego. Niestety otrzymała decyzję odmowną, ponieważ nie jest sierotą po emerycie górniczym. Nie ma tutaj znaczenia, że córka Pani Marianny ma przyznaną rentę rodzinną na stałe. Do roku 2015 otrzymywała również 2 razy do roku deputat w formie ekwiwalentu pieniężnego. Ten zastrzyk gotówki był dla Pani Marianny czymś bardzo istotnym pozwalał na zakup leków i właściwą opiekę nad córką, która obecnie zmaga się również z nowotworem wątroby, jest także po operacji krtani. Dziś Pani Marianna jest zmuszona zaciągać pożyczki, by kupić wszystkie niezbędne leki.
Patrząc na takie przypadki, a jest ich zapewne znacznie więcej, stworzona przez Rząd PiS ustawa nie rozwiązała problemu utraconych deputatów, a wręcz przeciwnie, doprowadziła do kolejnego podziału rodzin górniczych – czytamy w interpelacji.
Oto treść odpowiedzi jakiej udzieliło ministerstwo na powyższą interpelację:
