PRAWDA, KTÓRA BOLI PODWÓJNIE!

Oto część prawdy, która boli podwójnie, szczególnie wówczas, kiedy ludzie o niej zapominają, a tyczy się ona tego, jak to związki zawodowe działające w górnictwie walczyły o emerytury dla Przeróbkarzy.

Materiał archiwalny obrazujący tą smutną prawdę pochodzi z różnych źródeł w tym ze stenogramów sejmowych zawartych w dostępnych Biuletynach Komisji Sejmowej. Zaczynamy od przedstawienia bardzo wymownego Biuletynu nr:4926/IV z obrad Komisji Polityki Społecznej i Rodziny /nr 268/ datowanego na dzień 26-07-2005, w którym to, gdy przed sejmem trwała wielka i burzliwa manifestacja górniczych związków zawodowych jest mowa o rozpatrywaniu szeregu projektów emeryturach w tym obywatelskie autorstwa „Solidarności” druk sejmowy 3864, w którym nie było mowy o pracowniach Przeróbki, a jedynie od zatrudnionych pod ziemią, a także dwa projekty poselskie druk nr 3719 i 3823, które były rozpatrywane łącznie jako druk 14140.

Jakby ktokolwiek miał jakieś wątpliwości w tym względzie, to podajemy link do tego projektu obywatelskiego poniżej:

http://orka.sejm.gov.pl/Druki4ka.nsf/0/E4B6960F72BE8EFEC1256FDC00389E05/$file/3864.pdf

Tutaj podajemy link do rządowego stanowiska do tych trzech projektów ustaw:

http://orka.sejm.gov.pl/Druki4ka.nsf/0/EF6DAA6602807232C12570340025A638/$file/4140-x.pdf

Tutaj z kolei zamieszczamy linki do rządowych stanowisk w sprawie każdego z tych projektów oddzielnie:

http://orka.sejm.gov.pl/Druki4ka.nsf/0/D1E745C32D1EA317C125701C0024A61C/$file/3719-x.pdf

http://orka.sejm.gov.pl/Druki4ka.nsf/($vAllByUnid)/B747D9A35B28348CC125702F0020DCC7/$file/3823-x.pdf

http://orka.sejm.gov.pl/Druki4ka.nsf/0/A9642B1348E4D907C125702F0020DCE6/$file/3864-y.pdf

Tutaj uwagi Rady Nadzorczej ZUS do obywatelskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych:

http://orka.sejm.gov.pl/Druki4ka.nsf/($vAllByUnid)/18E683B5DEA30C1CC1256FFA0032155B/$file/3864-x.pdf

Link do oryginału tego Biuletynu znajduje się na stronie Sejmu pod adresem:

http://orka.sejm.gov.pl/Biuletyn.nsf/0/FD2C6FA4F9F83F57C125706800482386?OpenDocument

Podajemy go po to, aby nikt nie zarzucał nam jakiejkolwiek manipulacji. Z treści obrad tej Komisji jasno wynika, że o Przeróbkarzy upominał się tylko przewodniczący ZZ „PRZERÓBKA” – Sławomir Łukasiewicz, którego nazwisko deczko zostało przekręcone w tym stenogramie na Łukaszewicz. Takie przekręcenia nazwisk dojść często zdarzają się, gdyż wypowiedzi spisywane są ze słuchu. W innych stenogramach Kolorza przechrzczono na Tolorza. To właśnie jego wypowiedź, która jest zamieszczona na str. 10, tłumaczy dlaczego zostali przeróbkarze poświęceni, choć wcale nie musieli. Oto te znamienne słowa:

„Niestety, na dzień dzisiejszy pewna część pracowników przegrała, a wcale nie jest powiedziane, że tego nie można zmienić.”.   

Tak, więc Panie Kolorz, czekamy na tą zmianę. Trzymamy za słowo również wszystkie pozostałe inne związki działające w górnictwie, które w 2005 roku zapewniały nas, że:

„Jak załatwimy górników, to później załatwimy przeróbkarzy”. Mamy nadzieję, że w przypadku przeróbkarzy nie chodziło o to, aby „załatwić ich na cacy”. 

Poniżej dalsza część tego co było, ale przed tym, to co się dzieje obecnie:

CO I W JAKI SPOSÓB KIEDYŚ ZOSTAŁO UCHWALONE W SEJMIE W ZAKRESIE PRZERÓBKARZY I GÓRNIKÓW

Ostatnio bardzo bardzo wiele w kopalniach i zakładach dyskutuje się o uchwalonej przez Sejm RP i przyjętej przez Senat RP ustawie o emeryturach pomostowych w wersji rządowej. Tego knota legislacyjnego rządząca koalicja PO i PSL uchwaliła w trakcie 28 posiedzenia sejmu pod osłoną nocy z 6 na 7 listopad 2008 r. punkt 32 porządku obrad, czyli Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych oraz Komisji Polityki Społecznej i Rodziny o rządowym projekcie ustawy o emeryturach pomostowych (druki nr 1070, 1202 i 1202-A) – trzecie czytanie.

Stenogram z obrad nad tym punktem zamieszczamy tutaj ….. .

Bardzo burzliwy, ale jednak merytoryczny przebieg miała  dyskusja nad projektem ustawy o emeryturach pomostowych z udziałem przedstawicieli różnych związków zawodowych w tym i naszej organizacji związkowej, gdyż byliśmy wszędzie tam, gdzie tylko się dało, aby bronić praw emerytalnych Przeróbkarzy i nie tylko, co także czyniliśmy w trakcie posiedzenia Komisji Finansów Publicznych nr 98 i Komisja Polityki Społecznej i Rodziny nr 80 w dniu 23-10-2008 r., której przebieg podajemy za Biuletynem Sejmowym nr: 1408/VI z linkiem tutaj:

http://orka.sejm.gov.pl/Biuletyn.nsf/wgskrnr6/FPB-98

Wymowny fragment audio wizualny obrazujący w jakiej atmosferze zgłaszane poprawki przez opozycję były przez koalicję odrzucane prezentujemy do obejrzenia tutaj…. .

Głosowanie nad przyjęciem ustawy o emeryturach pomostowych zamieszczamy tutaj… . 

Z kolei w dniu  20 listopada br. na swym 22 posiedzeniu Senat RP, przyjął bez poprawek ustawę o emeryturach pomostowych. Za przyjęciem ustawy bez poprawek głosowało 52 senatorów, 31 było przeciw, a dwóch wstrzymało się od głosu.

Do 15 grudnia prezydent ma czas na podjęcie decyzji o podpisaniu bądź zawetowaniu ustawy o emeryturach pomostowych.

Co jednak z tego, co zostało uchwalone wynika dla Przeróbkarzy?

Zanim do tego przejdziemy, to warto przypomnieć wszystkim, jak to było dotychczas, bo wiele w tym zakresie jest niejasności.

W roku 1992 kiedy powstawały pierwsze zakładowe organizacje ZZ „PRZERÓBKA” w KWK „Borynia”, „ANNA”, „Katowice” i „Piast” ówczesny rząd pod przewodnictwem jedynej (jak na razie kobiety) Pani Premier Hanny Suchockiej pracował nad zmianą rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, wydające ostatecznie rozporządzenie zmieniające w dnia 29 grudnia 1992 r., które ukazało się w Dzienniku Ustaw z 30 grudnia 1992 r.  Nr 102 pod poz. 520  z mocą obowiązującą od 12 stycznia 1993 r.

Jego oryginalne brzmienie zamieszczamy tutaj…. .

To właśnie to rozporządzenie ustanowiło dla przeróbkarzy możliwość przejścia na wcześniejszą emeryturę z tytułu pracy w szczególnych warunkach na następujących warunkach:

„§ 8a.  Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie B dziale IV poz. 8 i 9, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

 1) osiągnął wiek emerytalny: 50 lat – kobieta i 55 lat mężczyzna – w czasie zatrudnienia lub w ciągu 5 lat od ustania zatrudnienia,

 2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 20 lat przy pracach wymienionych w wykazie B dziale IV poz. 8 i 9.”.

Pozycja dotycząca przeróbkarzy, która została dodana w załączniku do rozporządzenia w  wykazie B działu IV otrzymała brzmienie:

„9. Prace wykonywane bezpośrednio przy przeróbce mechanicznej węgla w zakładach górniczych lub praca górnicza w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin.”.

Zwracamy w tym miejscu szczególną uwagę na słowa „w zakładach górniczych”, gdyż w planach obecnego rządu zamierza się w ramach nowelizacji Prawa Geologiczno Górniczego wyciąć z definicji „zakładu górniczego”, słowa „obiekty i urządzenia przeróbki”, co w konsekwencji może doprowadzić, iż nasza praca nie będzie uznawana za pracę w zakładach górniczych, a tym samym brak jej wykonywania w tych zakładach przy zachowaniu obecnego stanu prawnego np. w przypadku przedłużenia dotychczasowych zasad mogłoby skomplikować nabywanie naszych uprawnień emerytalnych. Jak jednak wiadomo Prezydencka inicjatywa ustawodawcza w tym zakresie została odrzucona w Sejmie głosami PO i PSL w nocnych głosowaniach z 6 i 7 listopada br.

Przebieg i wynik tego głosowania zamieszczamy tutaj…. .

Wracając jednak do roku 1993, to należy przypomnieć, że nasza organizacja związkowa domagała się rozszerzenia lub zmiany Zarządzenia Nr 3 z dnia 25.02.1993 r. Ministra Przemysłu i Handlu określającego konkretne stanowiska pracy uprawniające do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Po serii pism w tej sprawie kierowanych do MPiH zdecydowaliśmy się na przyłączenie się do organizowanego w maju 1994 r. przez NSZZ „Solidarność” strajku generalnego. Zawierając w tej sprawie stosowne porozumienia w wynik, którego do zgłoszonych postulatów zostały dodane nasze 3 dot. mi. in. gwarancji zatrudnienia dla przeróbkarzy, zmiany Zarządzenia Nr 3 MPiH oraz przyznania przeróbkarzom urlopu dodatkowego zdrowotnego.

W ramach ustaleń po strajkowych z dnia 10 -11 maja 1994 r. został powołany Zespół, który miał za zadanie zrealizować pkt 9 tych ustaleń, czyli zmienić Zarządzenie Nr 2 MPiH. Tak też się stało. W dniu 27 lutego 1995 r. ówczesny Minister Przemysłu i Handlu, Marek Pol dosłownie w ostatnim dniu swego urzędowania w porozumieniu z Wiceministrem Pracy i Polityki Socjalnej, Andrzejem Bączkowski wydał Zarządzenie Nr 3, w którym określony został nowy wykaz stanowisk pracy występujących w zakładach przeróbki mechanicznej węgla kamiennego.  Obejmujący – pomimo mniejszej ilości pozycji – wszystkie dotychczasowe stanowiska pracy z aktualizowanym ich nazewnictwie, poszerzony również o kilka nowych pozycji w tym o dozór inżynieryjno – techniczny średni i niższy nadzorując prace wymienione w wykazie.

Zarządzenie to wraz z uzasadnieniem oraz wyciągiem z innych przepisów emerytalnych dotyczących przeróbkarzy zamieszczamy tutaj…. .

Według naszego rozeznania, było to bodajże ostatnie zarządzenie rozszerzające zakres osób uprawnionych do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach wydane przed wielką reformą emerytalną w Polsce. Jej wejście w życie nastąpiło z dniem uchwalenia obecnej ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, która w art. 24 zapowiedziała, że zostaną ustanowione emerytury pomostowe w formie odrębnej ustawy dla wszystkich ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze. Stało się jednak inaczej, bo obecna ustawa o emeryturach pomostowych autorstwa rządzącej koalicji PO – PSL ograniczyła to prawo do jedynie 250 tys. osób z ok. 1 mln uprawnionych. Uchwalając knota legislacyjnego, który zakłada:

Zasady nabywania emerytury pomostowej

Uchwalona ustawa o emeryturach pomostowych przewiduje, że od 1 stycznia 2009 r. skorzysta z nich około 250 tys. pracowników urodzonych po 1 stycznia 1948 r., które rozpoczęły pracę w tzw. szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przed 1 stycznia 1999 r. oraz przepracowały w ten sposób co najmniej 15 lat.

Tak, więc od 1 stycznia 2009 r. w przypadku kiedy – nie daj Boże, Prezydent RP podpisze ustawę, to pracownicy bezpośrednio wykonujący prace przy przeróbce mechanicznej węgla lub wzbogacania rud, będą przechodzić nie na emeryturę wcześniejszą, tak jak dotychczas, a na emeryturę pomostową.  Muszą jednak łącznie spełnić siedem warunków:

1) być urodzonym po 31 grudnia 1948 r.,

2) legitymować się co najmniej 15-letnim stażem pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze,

3) osiągnąć wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

4) posiadać okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn,

5) udowodnić, że pracę w wykonywali w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przed 1 stycznia 1999 r.

6) wykonywać pracę, która znajdzie się w wykazie załączonym do ustawy, po 1 stycznia 2009 r.,

7) rozwiązać stosunek pracy.

Warunek wykonywania pracy po 1 stycznia 2009 r. ujętej w wykazie do ustawy nie jest wymagany w przypadku osoby, która spełnia warunki określone w pkt 1-5 i 7 oraz w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze według nowych definicji. Zapis ten jest bardzo istotny dla wszystkich osób, które np. z powodu likwidacji zakładu nie mogą pracować w szczególnych warunkach po 1 stycznia 2009 r.

Uwaga: Przy ustalaniu okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze nie uwzględnia się okresów niewykonywania pracy, za które pracownik otrzymał wynagrodzenie lub świadczenie z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Co oznacza, iż wszystkie te okresy należy odrobić.

Wysokość emerytury pomostowej – stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury, ustalonej w sposób określony w art. 25 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku 60 lat, ustalone według obowiązujących w dniu zgłoszenia wniosku o przyznanie emerytury pomostowej tablic średniego trwania życia, o których mowa w art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Jeżeli pracownik jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego, przy ustalaniu podstawy obliczenia emerytury, składki na ubezpieczenie emerytalne, zaewidencjonowane na jego koncie w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, zwanym dalej „Zakładem”, zwiększa się przez pomnożenie wskaźnikiem korygującym 19,52/12,22, stanowiącym stosunek pełnej wysokości składki na ubezpieczenie emerytalne do wysokości zaewidencjonowanej na koncie ubezpieczonego w Zakładzie.

Kwota emerytury pomostowej nie może być niższa niż kwota najniższej emerytury, o której mowa w art. 85 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Okres przebywania na emeryturze pomostowej i nie pracowanie na niej obniża wysokość naszej przyszłej emerytury normalnej po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego 60 lat kobiety i 65 mężczyźni, bo nie jest on traktowany jako okres składkowy. Jeżeli po dniu, od którego przyznano emeryturę pomostową, uprawniony podlegał ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, czyli pracował, to dopiero wówczas wysokość emerytury pomostowej ulega ponownemu ustaleniu na zasadach określonych w art. 108 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Emerytura pomostowa podlega waloryzacji na zasadach i w terminach przewidzianych dla waloryzacji świadczeń w art. 88, art. 89 i art. 93 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

To tyle informacji na temat wysokości emerytury pomostowej, które są zawarte w ustawie.

Co jednak z nich wynika? Ano to, że gwarantuje się jedynie, iż wysokość emerytury pomostowej nie może być niższa niż kwota najniższej emerytury. Ile zatem wynosi najniższa emerytura w Polsce? Otóż jej wysokość od 1 marca 2008 r. wynosi aże 636,29 zł brutto. To tyle proponuje nam rządząca koalicja PO – PSL za lata naszej ciężkiej i odpowiedzialnej pracy.

Przy tak niskiej emeryturze pomostowej wypada dla przeżycia podjąć się pracy zarobkowej.

Ale uwaga!

Prawo do emerytury pomostowej ulega zawieszeniu bez względu na wysokość uzyskiwanego przychodu w razie podjęcia przez uprawnionego pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze.

Z kolei, jeżeli nawet uda się nam znaleźć taką pracę, która nie nie będzie wykonywana w szczególnych warunkach i w szczególnym charakterze, to musimy się liczyć z tym, że prawo do emerytury pomostowej ulega zawieszeniu lub emerytura ta ulega zmniejszeniu na zasadach określonych ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Wypada również wyjaśnić, że emerytury pomostowej nie można łączyć z żadnym innym świadczeniem, gdyż w razie zbiegu prawa do emerytury pomostowej z prawem do renty, uposażenia w stanie spoczynku, zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego lub innego świadczenia o charakterze emerytalnym lub rentowym, ustalonym na podstawie odrębnych ustaw, przysługuje tylko jedno z tych świadczeń – wyższe lub wybrane przez uprawnionego.

Uchwalony tekst ustawy o emeryturach pomostowych wraz całym przebiegiem legislacyjnym znajduje się tutaj… .

Ustawa przewiduje, że niektóre grupy zawodowe, np. piloci, niektórzy pracownicy portów oraz hutnicy pracujący przy piecach, będą mogli zakończyć pracę nawet na 10 lat przed ustawowym wiekiem emerytalnym.

Do tej grupy powinni być również zaliczeni przeróbkarze, ale sejm i senat przyjął ustawę o emeryturach pomostowych nie uwzględnił zgłaszanych przez nas poprawek i przesądził, że będziemy musieli pracować o 5 lat dłużej.

Co najbardziej odczują przeróbkarze, którzy obecnie mają 49 lat życia kobiety i 54 lat mężczyźni, bowiem gdy w roku przyszłym skończą odpowiednio 50 i 55 lat życia, to dowiedzą się, iż muszą jeszcze pracować kolejne 5 lat, aby otrzymać emeryturę pomostową.

Wykaz prac w szczególnych warunkach obejmuje 37 prac, wśród których na pierwszym miejscu znajduje się praca przeróbkarzy. Co wcale nie oznacza, że wszyscy przeróbkarze, będą uprawnieni do jej trzymania, bowiem o tym ma decydować pracodawca, będący płatnikiem składek. To nie pomyłka.

W ustawie wskazuje się jedynie, że płatnik składek (pracodawca) obowiązany jest powiadomić pracowników o dokonaniu wpisu do ewidencji, że jego praca jest ujęta w wykazie stanowisk pracy, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze. W przypadku nieumieszczenia w ewidencji pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, za których jest przewidziany obowiązek opłacania składek na FEP, pracownikowi jedynie przysługuje skarga do Państwowej Inspekcji Pracy.

Dlatego jako ZZ „PRZERÓBKA” zgłaszaliśmy konieczność jasnego zapisania w ustawie o jakie prace chodzi, proponując, aby były nimi:

 „Prace przy przeróbce i wzbogacaniu węgla, rud, nafty, gazu, soli i odsalaniu wód dołowych związane z obsługą, konserwacją i naprawą maszyn i urządzeń oraz kontrolą procesów technologicznych, a także składowaniem i ekspedycją produktów finalnych i ubocznych wraz z bezpośrednim nadzorem tych prac”.

Jak wynika ze zbiorczego zestawienia wyników prac Trójstronnej Komisji, to okazuje, że przeróbkarzy upomniała się w ramach OPZZ jedynie nasza organizacja związkowa. Na dowód czego przedstawiamy poniżej link do zbiorczej informacji zamieszczonej na stronie internetowej Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej o rozwiązaniach proponowanych przez stronę rządową w ramach prac zespołów problemowych wraz z uwagami zgłoszonymi przez partnerów społecznych biorących udział w tych pracach.

Kliknij i zobacz, a dowiesz się prawdy o tym, kto i o kogo walczy!

Na koniec informujemy wszystkich pracowników zatrudnionych pod ziemią, że ich również obejmuje ustawa o emeryturach pomostowych. Rozchodzi się głównie o osoby, które z różnych przyczyn nie są wstanie udowodnić pełnych 25 lat pracy górniczej pracy, o której mowa w art. 50c ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Czyli twz. czystej pracy górniczej i równorzędnej. Dla nich ustawa przewiduje nabycie prawa do emerytury pomostowej, jeżeli spełnią warunki określone w ustawie pomostowej, ale również podobnie jak w przypadku przeróbkarzy, dopiero w wieku wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn. Warunkiem uzyskania prawa do emerytury pomostowej przez dołowców jest posiadanie udokumentowany co najmniej 15 lat pracy górniczej, o której mowa w art. 50c ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Co oznacza, że dołowcy z 15 letnim stażem pracy górniczej, tak samo jak przeróbkarze z 15 letnim okresem pracy przeróbkarskiej muszą pracować do 60 roku życia – jako mężczyźni, a kobiety do 55 roku życia.

Rada Ministrów przyjęła 30 września 2008 r. projekt ustawy o emeryturach pomostowych

Projekt przyjęty przez Radę Ministrów mimo braku uzyskania porozumienia, co do jego treści z partnerami społecznymi ma zgodnie z zapewnieniami strony rządowej zapewnić, że ok. 240 tys. osób pracujących w warunkach szczególnych lub wykonujących pracę o szczególnym charakterze, będzie miało możliwość wcześniejszego zakończenia kariery zawodowej. Emerytura pomostowa będzie dodatkowym świadczeniem, które osoba uprawniona będzie otrzymywać pomiędzy zakończeniem swojej kariery zawodowej a osiągnięciem wieku emerytalnego:

– świadczenie będzie przysługiwać osobom pracującym w najtrudniejszych warunkach, które nie mogą być w żaden sposób usunięte przez pracodawcę, lub wykonującym prace, w której odpowiadają za bezpieczeństwo innych osób i które jednocześnie wymagają największej sprawności psychofizycznej,

– będzie to system wygasający (nie obejmie osób, które rozpoczęły karierę zawodową po 31 grudnia 1998 r.)

– w przyszłości bowiem preferowane będą ułatwienia w zmianie pracy, a nie praca w warunkach potencjalnie szkodliwych dla zdrowia. Ustawa obejmie jednak wszystkich tych, którzy pracę zawodową w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze podjęli przed wejściem w życie reformy emerytalnej,

– w przeciwieństwie do poprzednich rozwiązań jedynym kryterium przyznania emerytury pomostowej są wskazania medyczne, nie polityczne czy ekonomiczne.

Dlatego do uprawnionych zaliczać się będzie osoby wykonujące konkretne prace, a nie całe grupy branżowe. Projekt ustawy był przedmiotem konsultacji społecznych w trybie ustawowym oraz w Komisji Trójstronnej. Po pół roku rozmów w KT nie doszło jednak do podpisania porozumienia, ponieważ związki zawodowe chciały znacznego poszerzenia listy osób uprawnionych, m.in. o: wszystkich nauczycieli, kolejarzy, muzyków instrumentów dętych, prace na statkach żeglugi śródlądowej, przy nieczystościach (śmieciach), prace kapitanatów portów i latarników, kierowców tirów, ochroniarzy wewnętrznych służb ochrony, wielu kategorii pracowników służby zdrowia mających kontakt z pacjentami, cywilną służbę zdrowia w służbach mundurowych itd.

Związki chciały też, by system nie miał charakteru wygasającego, podczas gdy rząd uważa, ze ludzie powinni zmieniać pracę, a nie pracować w warunkach szczególnych aż stracą zdrowie. Ponieważ jednak decydują obiektywne kryteria medyczne, a nie względy polityczne, rząd uzupełnił pierwotną listę prac o te, co do których powoływani przez KT eksperci medycyny pracy byli zgodni, że wykonywane są w warunkach szczególnych lub z racji szczególnej odpowiedzialności za zdrowie i życie innych wymagają odpowiedniej sprawności własnej.

Listę rozszerzono więc np. o pracę w zimnym mikroklimacie oraz prace w warunkach podwyższonego ciśnienia atmosferycznego, prace rewidentów taboru, których zadaniem jest dopuszczenie do jazdy pociągów, kierowników pociągów, funkcjonariuszy SOK, prace tancerzy zawodowych związane z bardzo ciężkim wysiłkiem fizycznym, pracę mechaników odpowiedzialnych na lotnisku za bezpieczeństwo samolotów.

Emerytura pomostowa – ile i kiedy?

Emerytura pomostowa wynosić będzie 100 proc. potencjalnej emerytury (uwzględniającej też składki płacone do OFE), obliczonej dla osoby w wieku 60 lat i będzie waloryzowana według tych samych zasad co emerytury i renty z FUS. Będzie można na nią przejść na pięć lat przed osiągnięciem wieku emerytalnego (czyli w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn), w niektórych przypadkach nawet na dziesięć lat przed osiągnięciem tego wieku. Trzeba będzie jeszcze spełnić inne warunki – odpowiedni ogólny staż ubezpieczeniowy (20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn), staż pracy w warunkach szczególnych lub przy wykonywaniu pracy o szczególnym charakterze przez co najmniej 15 lat. Z emerytury pomostowej będą mogły skorzystać te osoby, które zostaną zgłoszone przez pracodawców. Nie jest też ważne, czy ktoś jest w otwartym funduszu emerytalnym, czy też nie.

Większość kosztów finansowania emerytur pomostowych wziąłby na siebie budżet państwa. Rząd chce jednak, by pracodawcy, odpowiedzialni za tworzenie warunków pracy, współfinansowano emerytury pomostowe z dodatkowych składek wynoszących 1,5% wynagrodzenia pracowników. Składki te płacone byłyby od 2010 r. Dlaczego rząd proponuje dodatkowe świadczenie, czemu odchodzi od zasady wcześniejszych emerytur? Ponieważ to oznacza znaczne zmniejszenie emerytury.

W nowym systemie składki emerytalne zapisuje się na indywidualnych kontach, a wysokość emerytury z ZUS liczyć się będzie dzieląc zbierany tam kapitał przez liczbę lat, którą statycznie ktoś ma szanse przeżyć. Jeśli wprowadzone zostaną emerytury pomostowe, to zgromadzony w ZUS kapitał będzie waloryzowany, choć nowych składek emerytalnych nie będzie przybywać. W efekcie ubezpieczony niewiele straci na wysokości swojej emerytury.

Gdyby jednak utrzymać wcześniejsze emerytury, to zgromadzony w momencie zakończenia kariery zawodowej kapitał musiałby wystarczyć na więcej lat. Poza tym ubezpieczony straciłby na odsetkach. Tymczasem w końcowych latach przed emeryturą zysk z odsetek jest największy. W efekcie każdy, kto przechodziłby na wcześniejszą emeryturę, miałby bardzo niskie świadczenie.

Ile będą kosztowały emerytury pomostowe?

Według wyliczeń w Polsce jest 243,8 tys. osób, które:

– urodziły się po 1949 roku i przed 1985 rokiem,

– przed 1999 r. były zatrudnione w szczególnych warunkach/ szczególnym charakterze,

–  w 2008 r. były zarejestrowane w ZUS jako wykonujące pracę w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze,

– nie pracowały w zawodach dających prawo do emerytury górniczej.

Na podstawie danych z ZUS i Centralnego Instytutu Ochrony Pracy Ministerstwo Pracy i polityki Społecznej wyliczyło, ile będą kosztować emerytury pomostowe. Przyjęto przy tym następujące założenia:

1. Wszystkie te osoby nie miały przerw w pracy. Oznacza to, że w pierwszym roku wypłat emerytur pomostowych osoby takie mają już przynajmniej 10 lat stażu pracy w szczególnych warunkach.
2. Uwzględniono ryzyko wcześniejszego przejścia na rentę lub śmierci w tej grupie osób.
3. Założono, że wszystkie osoby, jeśli nie przejdą na rentę z tytułu niezdolności do pracy ani nie umrą, osiągną wymagany do emerytury pomostowej staż w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze (czyli 15 lub 10 lat, w zależności od wykonywanej pracy lub zawodu).
4. Założono także, że przechodząc na emeryturę pomostową będą miały za sobą pełną karierę zawodową.
5. Oszacowano, ile będzie kobiet w tej grupie.
6. Założono, że każda z tych osób będzie korzystać z systemu pomostowego, gdy tylko minimalny wymagany wiek i staż pracy, w tym w warunkach szczególnych, na to pozwolą, nikt zaś nie będzie pracował dłużej, dlatego że dłuższa praca wpłynie pozytywnie na wysokość jego emerytury z powszechnego systemu emerytalnego ani z powodu innych czynników.
7. Świadczenie liczone jest według średniej oczekiwanej długości życia dla osoby 60-letniej i wypłacane każdemu z tej grupy do osiągnięcia wieku emerytalnego.

Przy przyjętych założeniach koszty wprowadzenia ustawy o emeryturach pomostowych ponoszone w latach 2009-2040 wyniosą około 12,7 mld zł w wartościach realnych z 2007 r. (0,58% przeciętnego rocznego PKB w tym okresie). W praktyce jednak mogą być niższe, jeśli okaże się, że ludzie zmieniali bądź przerywali pracę, nie mają wymagane stażu lub zechcą pracować dłużej.

Wydatki związane z wypłacaniem emerytur pomostowych będą początkowo relatywnie niewielkie, następnie wraz ze wzrostem liczby uprawnionych do nich osób będą rosnąć, a po roku 2026 zaczną maleć, w miarę jak większość osób objętych emeryturami pomostowymi osiągnie wiek emerytalny i przejdzie na emeryturę w powszechnym systemie. Średnio na emeryturę pomostową będzie przechodzić 5-6 tys. osób rocznie, maksymalnie będzie to około 50 tys. osób rocznie około 2030 r., a potem liczba nowych osób otrzymujących emerytury pomostowe zacznie spadać.

Teraz projekt ustawy trafi do Sejmu.

Zdaniem strony rządowej z dniem 31 grudnia 2008 r. wygasają stare zasady przechodzenia na wcześniejszą emeryturę. Prace nad systemem emerytur pomostowych trwają od 10 lat, dwukrotnie przygotowano projekty ustaw, które przekazano do konsultacji społecznych, jednak żadnemu rządowi nie udało się skierować projektu do Parlamentu.

Powyższa informacja pochodzi ze strony internetowej Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej

Kliknij i zobacz również oficjalny komunikat po Radzie Ministrów z dnia 30 września 2008 r.  

W dniu 30 września br. w resorcie pracy odbyła się burzliwa dyskusja o emeryturach górniczych i przeróbkarzy

W Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej rozmawiano 30 września br.  na temat emerytur górniczych i utrzymaniu uprawnień emerytalnych przeróbkarzy

Spotkanie w resorcie pracy trwało od godziny 11.00 do 13.30. Obrady prowadziła wiceminister Agnieszka Chłoń-Domińczak. W trakcie obrad poruszono wiele istotnych problemów. Jako jedna z pierwszych spraw, była omawiana kwestia rozliczenia czasu pracy stałej i w pełnym wymiarze pod ziemią w kontekście odbierania dni wolnych w innym miesiącu. W sytuacjach, gdy odbiór dni wolnych następuje w miesiącu następnym brak jest wymaganych dni do uznania pracy za stałą i wykonywaną w pełnym wymiarze czasu pracy i powoduje to wyłączenie całego miesiąca z uprawnień do emerytury.

Pani A. Chłoń – Domińczak powiedziała, że rozumie problem i zostanie on przeanalizowany. Związane z odpowiednim rozliczaniem i zaliczaniem innych okresów pracy do pracy pod ziemią, takich jak np. dni chorobowych, opieki nad dzieckiem oraz honorowego oddawania krwi, były również przedmiotem obrad. Górnicze związki zawodowe stoją na stanowisku, że do czasu wejścia nowej górniczej ustawy emerytalnej, a więc do pierwszego stycznia 2007 roku nie powinno się odrabiać dniówek chorobowych. Resort pracy ma odmienne zdanie w tej sprawie.

Kolejnym kontrowersyjnym tematem, była sprawa uprawnień emerytalnych pracowników przeróbki mechanicznej węgla. Przedstawiciele wszystkich Górniczych Central Związkowych jednoznacznie opowiedzieli się za tym, aby pracownicy przeróbki przechodzili na emerytury tak, jak dotychczas: mężczyźni w wieku 55, natomiast kobiety w wieku 50 lat.

Argumenty przemawiające za takim rozwiązaniem przedstawił, Sławomir Łukasiewicz – przewodniczący ZZ „PRZERÓBKA”, który przypomniał, iż rozchodzi się jedynie o utrzymanie tego, co dotychczas obowiązuje. Wskazując, że strona rządowa w trakcie prac nad emeryturami pomostowymi oświadczyła, że w przypadku uznania przez ekspertów medycyny i ochrony pracy danej pracy za wykonywaną w warunkach szczególnych lub  szczególnym charakterze według nowej definicji przyjętej przez Zespół Ekspertów, to powinna ona uprawiać do skróconego wieku wiek emerytalnego takiego jaki, był dotychczas. Co w przypadku przeróbkarzy powinno gwarantować przejście na emeryturę wcześniejszą (pomostową) w wieku 55 lat życia  w przypadku mężczyzn i 50 lat w przypadku kobiet.

Pani A. Chłoń – Domińczak, zapewniła ze swej strony, iż zasięgnie opinii w tej sprawie ekspertów reprezentujących stronę rządową. Równocześnie oświadczyła, że do wszystkich zgłaszanych przez stronę związkową tematów ustosunkuje się na piśmie.

KOMISJA TRÓJSTRONNA ZDECYDUJE O POROZUMIENIU LUB NIEPOROZUMIENIU W SPRAWIE RZĄDOWYCH PO-PSL-MOSTACH

W środę 24 września br. na plenarnym posiedzeniu Komisji Trójstronnej ma zostać podsumowany stan prac Zespołu Ekspertów Medycyny i Ochrony Pracy oraz Zespołów Trójstronnej Komisji ds. ubezpieczeń społecznych oraz ds. polityki gospodarczej i rynku pracy, w obszarze systemu emerytalnego.

W piątek 19 września br. wszystkie zespoły problemowe KT próbowały ostatni raz uzgodnić obszary, w których się zgadzają. Szybko jednak się okazało, że było to zadanie nad wyraz trudne. Strony nie potrafiły nawet uzgodnić tego, co już wcześniej zostało uzgodnione.

Przykładowo w sprawie, która wydawała się już uzgodniona, a mianowicie definicji pracy w szczególnym charakterze, nagle pracodawcy oświadczyli, że nie zgadzają się z zaproponowaną przez stronę rządową kompromisową definicją i oznajmili, że uzgodnienia dwóch stron nie mogą być uznawane jako uzgodnienia całego zespołu.

Wielką kością niezgody stała się sama filozofia ustawy o emeryturach pomostowych, która zdaniem strony rządowej i pracodawców zakłada, że świadczenia pomostowe mają być świadczeniami wygasającymi.

Ostatecznie ustalono, że strona rządowa prześle do partnerów społecznych swe stanowisko w sprawie wyniku prac połączonych Zespołów problemowych TK: ds. ubezpieczeń społecznych oraz ds. polityki gospodarczej i rynku pracy, do którego organizacje społeczne przedstawią swe stanowiska według określonego wzoru.

Treść tego wzoru wraz z uwagami naszej organizacji związkowej znajduje się tutaj – kliknij i zobacz….

Poniżej przedstawiamy oficjalne Stanowisko OPZZ, które zostało przesłane do Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej w temacie podsumowania prac Zespołów Trójstronnej Komisji w zakresie emerytur pomostowych. Jak można z niego wyczytać, to uwzględnia ono nasze zgłoszone uwagi i wnioski, które dla porównania znajdują się wyżej. Tym samym pozytywnie oceniamy współpracę z kierownictwem OPZZ w zakresie współdziałania na rzecz obrony należnych nam  uprawnień emerytalnych.

Stanowisko OPZZ w sprawie wyniku prac połączonych Zespołów problemowych TK – kliknij i zobacz…

STAN PRAC NAD EMERYTURAMI (PO)MOSTOWYMI

Z ramienia OPZZ w charakterze eksperta strony związkowej, Sławomir Łukasiewicz – przewodniczący Zarządu Krajowego ZZ „PRZERÓBKA”, aktywnie uczestniczy w pracach Grupy Ekspertów Medycyny i Ochrony Pracy oraz Zespołów Trójstronnej Komisji ds. ubezpieczeń społecznych oraz ds. polityki gospodarczej i rynku pracy, w obszarze systemu emerytalnego.

Stan tych prac od momentu realizacji zalecenia z posiedzenia Prezydium TK, które odbyło się w dniu 21 sierpnia 2008 r., a dotyczącego podsumowania dotychczasowych wyników prac, przedstawia się następująco: Do dnia 10 września br. odbyły się 3 posiedzenia połączonych Zespołów oraz 1 spotkanie Grupy Ekspertów Medycyny i Ochrony Pracy, w której skład wchodzili przedstawiciele desygnowani przez strony.

W dniu 2 września 2008 r. partnerzy społeczni dokonali podsumowania dotychczasowych wyników prac przedstawiając swoje stanowiska. Odnosząc się do stanowisk organizacji strona rządowa poinformowała, że w ramach dalszych prac można przedyskutować kwestie zaliczenia do czynników ryzyka pracy zmianowej w porze nocnej w ruchu ciągłym z precyzyjnym określeniem pory nocnej. Ponadto zaproponowała nowy zapis definicji, która budziła kontrowersje po stronie związków zawodowych. Ponieważ strona związkowa uznała, że propozycja musi być skonsultowana z ekspertami organizacji, uzgodniono, że kwestie te zostaną ponownie przedyskutowane w gronie ekspertów medycyny i ochrony pracy desygnowanych przez organizacje w dniu 4 września br.

W trakcie tego spotkania Sławomir Łukasiewicz, jako ekspert strony społecznej z ramienia OPZZ zaapelował, aby zespół ekspertów medycyny i ochrony pracy przedstawił ze swej strony stanowisko, w którym zawarta, będzie sugestia, że emerytury wcześniejsze (pomostowe) nie mogą być z założenia ustawowego świadczeniami wygasającymi, gdyż tak długo, jak w środowisku pracy występują czynnika ryzyka determinowane zarówno siłami natury oraz procesami technologicznymi, to tak długo muszą funkcjonować uprawnienia emerytalne ograniczające aktywność zawodową pracowników zatrudnionych w tych warunkach.

Pomimo poparcia tego apelu przez wszystkich pozostałych ekspertów ze strony społecznej, to został on potraktowany przez przewodniczącą Zespołu prof. dr hab. n. med. Danutę Koradecką, jako nie wchodzący w zakres kompetencji prac Zespołu. Trudno jednak zgodzić się z takim stwierdzeniem, gdyż jest ono po prostu pozbawione logiki. – Przecież, to nie kto inny tylko eksperci medycyny i ochrony pracy wskazują dane czynniki ryzyka, które mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej, stawiają przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich możliwości w stopniu utrudniającym ich pracę na dotychczasowym stanowisku – uważa Sławomir Łukasiewicz.

W dyskusji nad definicją pracy w szczególnym charakterze przedstawiciele poszczególnych central związkowych wnioskowali o przerwę celem ustalenia swojego jednolitego stanowiska, które dotychczas było rozbieżne. W jej trakcie wypracowana następująca propozycja wspólnej definicji.

 „Prace w szczególnym charakterze są to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności lub szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób nie zagrażający bezpieczeństwu publicznemu, zdrowiu lub życiu ludzkiemu, a także dobrom społecznie ważnym, obniża się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej związanego z procesem starzenia się.”

Ustosunkowując się do tej propozycji prof. D. Koradecka stwierdziła, że odbiega ona znacznie od dotychczasowych uzgodnień i zaproponowała pozostawienie definicji prac w szczególnym charakterze w brzmieniu przedłożonym 2 września 2008 roku. W atmosferze istniejących rozbieżności strony rozstały się ustając, że w dniu 8 i 9 września odbędzie się spotkanie połączonych Zespołów. Zgodnie z ustaleniami Zespoły przystąpiły do dalszych rozmów w tych dniach. W ich trakcie dokonano analizy wypracowanych przez grupę ekspertów propozycji w odniesieniu do definicji prac w szczególnym charakterze oraz czynników ryzyka w szczególnych warunkach pracy oraz przedstawionego Wykazu prac w szczególnym charakterze, który zawiera 22 pozycje określające rodzaje prac.

Rozważano również wprowadzenie, do Wykazu prac w szczególnym charakterze z dnia 4 września br., propozycji 18 rodzajów prac, zgłaszanych przez stronę związkową a nieuwzględnionych ww. Wykazie. Uwzględniając sugestie strony związkowej, strona rządowa zaproponowała następujące, nowe brzmienie definicji prac w szczególnym charakterze:

Prace o szczególnym charakterze są to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności i lub szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym przede wszystkim zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza obniża się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanej z procesem starzenia się.

Strona pracodawców nie wyraziła zgody na zastosowanie spójnika lub zamiast i w definicji. Zgłoszono wniosek, aby przed ostatecznym przyjęciem tekstu definicji przystąpić do przedyskutowania rodzajów prac wyspecyfikowanych w Wykazie prac w szczególnym charakterze, który został przyjęty przez uczestników spotkania. Dodatkowo, Jeremi Mordasiewicz – reprezentujący KPP „Lewiatan” zaapelował, aby strona związkowa określiła jakie rodzaje prac w szczególnym charakterze widzi w tym wykazie oraz zawnioskował, ażeby przyjąć, że skrócony wiek emerytalny, będzie dla wszystkich uprawnionych jedynie o 5 lat.

W odpowiedzi Sławomir Łukasiewicz – stwierdził, że rolą i zadaniem związków zawodowych jest maksymalna obrona wszystkich dotychczasowych uprawnień emerytalnych zarówno w zakresie ich nabywania, obliczania i wypłacania, a propozycja skrócenie wieku emerytalnego jedynie do 5 lat może być rozpatrywana w zakresie osób podejmujących pracę po 1 stycznia 1999 r., a więc po wejściu w życie ustawy reformującej system emerytalny w Polsce. W państwie praw nie powinno się zmieniać „zasad gry w trakcie gry”, czyli zasad nabywania uprawnień emerytalnych z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w trakcie ich nabywania. Wnioskując, aby poważnie została rozpatrzona propozycja wprowadzenia w życie tzw. „opcji zerowej”.

W trakcie wymiany zdań partnerzy uzgodnili 16 rodzajów prac zawartych w Wykazie prac w szczególnym charakterze oraz przedyskutowali również sprawę propozycji rodzajów prac nie wprowadzonych do projektu Wykazu prac w szczególnym charakterze. W wyniku dyskusji ustalono, że strona rządowa przeanalizuje swoje stanowisko w odniesieniu do następujących propozycji strony związkowej:

• prace personelu medycznego oddziałów intensywnej opieki medycznej (OIOM) i leczenie ostrych zatruć,
• prace artystów tancerzy,
• prace kolejarzy (SOKiści i inni).

Pozostałe pozycje nie uzyskały akceptacji organizacji pracodawców i strony rządowej. W dalszej części przedstawiony został wykaz czynników ryzyka wynikający z poprzednich dyskusji w ramach Zespołu Ekspertów Medycyny i Ochrony Pracy:

1) w szczególnych warunkach determinowanych siłami natury:

1. a) prace pod ziemią;
2. b) prace na wodzie;
3. c) prace pod wodą;
4. d) prace w powietrzu;

2) w szczególnych warunkach determinowanych procesami technologicznymi

• prace w warunkach gorącego mikroklimatu;
• prace w warunkach zimnego mikroklimatu; • bardzo ciężka praca fizyczna;
• prace w warunkach podwyższonego ciśnienia atmosferycznego.

Wykaz ten został poszerzony w stosunku do projektu ustawy z 16 czerwca 2008 r. o „prace w powietrzu” oraz „prace w warunkach podwyższonego ciśnienia atmosferycznego”.

Organizacje związkowe zaproponowały poszerzenie tego wykazu o następujące czynniki:

1. a) prace w hałasie powyżej 90 dB,
2. b) prace fizyczne poza pomieszczeniami zamkniętymi,
3. c) prace w narażeniu na wibracje ogólne i miejscowe,
4. d) praca w narażeniu na pyły zwłókniające,
5. e) praca w narażeniu na substancje chemiczne,
6. f) praca zmianowa nocna.

Niestety powyższe propozycje nie uzyskały akceptacji organizacji pracodawców i strony rządowej, ponieważ istnieją stosowne regulacje prawne w tym zakresie. Mimo występujących rozbieżności partnerzy społeczni zadeklarowali chęć podjęcia dalszych rozmów. Zaplanowano, że następne spotkanie Zespołów TK ds. ubezpieczeń społecznych oraz ds. polityki gospodarczej i rynku pracy odbędzie się w dniu 12 września br.

Partnerzy zaproponowali, aby porządek obrad obejmował zarówno zakres podmiotowy jak i przedmiotowy.

1. Zakres podmiotowy projektu ustawy o emeryturach pomostowych:

• pracownicy OIOM, zatrucia,
• tancerze,
• kolejarze (SOKiści i inni),
• wygasające czy stałe,
• praca po dniu 31 grudnia 2008, pracownik czy ubezpieczony.

2. Zakres przedmiotowy projektu ustawy o emeryturach pomostowych:

• tryb ustalania stanowisk prac objętych emeryturami pomostowymi wraz z trybem odwoławczym,
• finansowanie (składka),
• problem osób, które nie nabędą prawa do emerytur pomostowych – rekompensaty,
• zasady ustalania wysokości świadczenia,
• tworzenie wykazu prac w szczególnych warunkach, na szczeblu niższym,
• zawieszalność świadczeń,
• wydłużenie okresu wypłacania emerytur pomostowych dla niektórych rodzajów prac.

Ewentualnie przyjęte przez Zespoły ustalenia ww. kwestiach zostaną przekazane Prezydium Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych. W tzw. między czasie w dniu 10 września br. obradowała Trójstronna Komisja, która w sprawach różnych postanowiła przedłużyć prace nad projektem ustawy o emeryturach pomostowych do 19 września br. Przy okazji informujemy, że w temacie wzrostu wynagrodzeń na 2009 r. TK nie doszła do porozumienia.

Podczas prac połączonych Zespołów TK w dniu 12 września br. omówiono zakres podmiotowy i przedmiotowy projektu ustawy o emeryturach pomostowych. W jego trakcie okazało się, że strona rządowa twardo upiera się, że świadczenia pomostowe mają być wygasające. Podnoszony przez stronę związkową argument, że dopóki istnieć, będą czynniki ryzyka, to tak długo muszą istnieć możliwości wcześniejszego przejścia na emeryturę w ogóle nie przemawia dla strony rządowej. Wtórując w tym wygasającym zapędzi rządowi, ekspert pracodawców oświadczył, iż fakt istnienia czynników ryzyka w danym środowisku pracy wcale nie musi oznaczać jego negatywnego oddziaływania na pracowników.

Jedynie przedstawicielka Związku Rzemiosła Polskiego zgodziła się ze stanowiskiem związków zawodowych.

Jednakże mimo tego w tej kluczowej kwestii powstała totalna rozbieżność.

Kolejną „kością niezgody” stała się sprawa określenia, co dalej po 31 grudnia 2008 r., którą strona rządowa starała się pokrętnie wyjaśnić na zasadzie mamienia stronę związkową zapisem zawartym w art. 42 projektu ustawy, z którego wynika, że ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. a przed dniem 1 stycznia 1969 r. wykonującym przed dniem wejścia w życie ustawy prace, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 3, ( czyli określonych w nowych wykazach rodzajów prac ) przysługuje emerytura pomostowa, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy ( i tu nie wiadomo o jaką ustawę chodzi, czy o ustawę matkę, która weszła w życie 1 stycznia 1999 r., czy też o emeryturach pomostowych, która ma wejść życie 1 stycznia 2009 r. ) osiągnęli okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach ustawy o emeryturach i rentach z FUS do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym, niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn.

Na pozór można z tego brzmienia dojść do wniosku, że każda osoba, która przepracowała w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze określoną ilość lat, to zostaną one zaliczone do pracy w tych szczególnych warunkach i charakterze. Nic jednak bardziej mylnego, bo zgodnie z pismem jakie otrzymaliśmy z Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej wynika, że:

 „Zgodnie z projektem osoba, która po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała nawet przez jeden dzień prac w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w nowym rozumieniu (art. 5 ust. 1 pkt 6), nie uzyska prawa do emerytury pomostowej, choćby przed dniem wejścia w życie projektowanej ustawy miała pełny wymagany staż pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów dotychczasowych (art. 3 ust. 6). Na podstawie projektowanych przepisów przejściowych emeryturę pomostową uzyskałaby jedynie osoba, która będzie posiadać pełny wymagany staż pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu nowych przepisów.”.

Omawiany były jeszcze 12 września br. pozostałe sprawy, dotyczące między innymi:  prac wykonywanych przez pracowników OIOM (tzw. ojonów), tancerzy, kolejarzy (SOKiści i inni), tryb ustalania stanowisk prac objętych emeryturami pomostowymi wraz z trybem odwoławczym, finansowania emerytur pomostowych (składka), tworzenie wykazu prac w szczególnych warunkach, na szczeblu niższym.

Natomiast z powodu przydługawego ustalania kolejnego posiedzenia połączonych Zespołów KT, który mimo wydłużenia jego prac do dnia 19 września br., to jak później okazało spotka się tylko jeden – jedyny raz w ostatnim dniu, czyli 19 września br. Gdy Sławomir Łukasiewicz – reprezentant strony związkowej postanowił zaprotestować przeciwko takiemu marnotrawieniu danego czasu i zawnioskował, aby wykorzystać go na robocze spotkania branżowe np. w ramach Trójstronnych Zespołów, to pani Agnieszka Chłoń-Domińczak – Podsekretarz Stanu w MP i PS z wielkim oburzeniem stwierdziła, że ma już dojść mówienia tego samego w kółko.

Oznajmiając, że czas na dyskusje się musi skończyć i projekt ustawy musi być skierowany jak najszybciej do Sejmu. Ponadto prowokatorskie wypowiedzi przedstawiciela pracodawców z Business Centre Club, które ograniczały się jedynie do określenia ile osób ma mieć prawo do emerytury pomostowe, i ile mają one kosztować, spowodowały ostrą reakcję strony społecznej. Kiedy atmosfera sięgała zenitu, to pani wiceminister raczyła przypomnieć, że o ilości osób uprawnionych do emerytur pomostowych mają decydować względy medyczny, a nie ekonomiczne. W miarę upływu czasu wiadome stawało się, że nie uda się przedyskutować spraw związanych między innymi z:

• problemem osób, które nie nabędą prawa do emerytur pomostowych – rekompensat,
• zasadami ustalania wysokości świadczenia,
• tworzeniem wykazu prac w szczególnych warunkach, na szczeblu niższym.
• zawieszalności świadczeń.

W tej sytuacji przedstawiciel strony związkowej, Sławomir Łukasiewicz zwrócił uwagę, że oprócz tych nie omówionych jeszcze spraw wciąż pozostaje konieczność ustalenia wszystkich proponowanych przez ekspertów strony związkowej czynników ryzyka określających pracę w szczególnych warunkach, a w konsekwencji zaktualizowania wykazu prac wykonywanych w tych warunkach. Jego zdaniem szanse na zawarcie kompromisu w ramach prac połączonych Zespołów KT są znikome, gdyż strona rządowa i pracodawcy nie chce słyszeć o wprowadzeniu tzw. opcji zerowej, ani o przyjęciu zasady, że emerytury pomostowych nie będą świadczeniami wygasającymi. Wszystko zatem wskazuje na to, że po zakończonych fiaskiem negocjacjach, po argumentach merytorycznych przyjdzie czas na argumenty niezadowolenia społecznego, których skalę i skutki trudno oszacować.

EMERYTURY POMOSTOWE: NIE MA KOMPROMISU

W dniu 31 lipca 2008 r. odbyło się kolejne posiedzenie połączonych zespołów problemowych Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych ds. Ubezpieczeń Społecznych oraz Polityki Gospodarczej i Rynku Pracy. Przedmiotem posiedzenia była dyskusja dotycząca zakresu podmiotowego systemu emerytur pomostowych. Ponieważ w tym zakresie nastąpiły poważne rozbieżności zdań strona związkowa postanowiła zwrócić się do Prezydium Trójstronnej Komisji o wskazanie kierunku dalszych prac na forum połączonych zespołów (strona związkowa stoi w dalszym ciągu na stanowisku aby były to świadczenia me wygasające). Postanowiono także przedłożyć na Prezydium Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych informację o stanie prac nad systemem emerytur pomostowych. Ze wstępnych informacji wynika, że posiedzenie Prezydium TK planowane jest po 18 sierpnia br.

INFORMACJA O STANIE PRAC POŁĄCZONYCH ZESPOŁÓW PROBLEMOWYCH TRÓJSTRONNEJ KOMISJI DS. UBEZPIECZEŃ SPOŁECZNYCH ORAZ POLITYKI GOSPODARCZEJ I RYNKU PRACY

Połączone zespoły obradowały nad kwestiami dotyczącymi projektowanych emerytur pomostowych w okresie od 2 czerwca do 31 lipca 2008 r. W tym czasie odbyło się dziesięć posiedzeń połączonych zespołów. Połączone zespoły były wspomagane pracami Zespołu Ekspertów Medycyny i Ochrony Pracy, w skład którego wchodzili eksperci desygnowani przez wszystkie strony Komisji Trójstronnej a także osoby dodatkowo zapraszane. Odbyło się sześć spotkań tego zespołu.

Prace zespołu ekspertów koncentrowały się na definicji prac w szczególnych warunkach i o szczególnym charakterze, na czynnikach ryzyka występujących w przypadku tych prac oraz na rodzajach prac spełniających kryteria określone w proponowanych definicjach. W trakcie prac połączonych zespołów:

1. Uzgodniono definicję prac w szczególnych warunkach:  

Prace w szczególnych warunkach są to prace wykonywane w pełnym wymiarze czasu pracy, w szczególnych warunkach środowiska pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej stawiają przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich możliwości ograniczony w wyniku naturalnego procesu starzenia się jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego w stopniu utrudniającym ich pracę na dotychczasowym stanowisku.

2. Zaproponowano określenie czynników ryzyka występujących w przypadku prac w szczególnych warunkach;

Uzgodniono następujące czynniki:

Determinowane siłami natury:

• prace pod ziemią;
• prace na wodzie;
• prace pod wodą
• prace w powietrzu;

Determinowane procesami technologicznymi:

• prace w warunkach podwyższonego ciśnienia atmosferycznego;
• prace w warunkach gorącego mikroklimatu;
• prace w warunkach zimnego mikroklimatu;
• bardzo ciężka praca fizyczna;
• prace związane z dużym obciążeniem statycznym wykonywane w ekstremalnie wymuszonej pozycji ciała.

Co oznacza w stosunku do pierwotnej propozycji rządowej, rozszerzenie listy rodzajów prac o prace wykonywane w warunkach podwyższonego ciśnienia atmosferycznego, w warunkach zimnego mikroklimatu oraz prace w związane z dużym obciążeniem statycznym wykonywane w ekstremalnie wymuszonej pozycji ciała.

Nie osiągnięto porozumienia w zakresie następujących czynników:

• wykonywanie pracy poza pomieszczeniami zamkniętymi;
• wykonywanie pracy w narażeniu na hałas;
• praca zmianowa nocna;
• praca w ekspozycji na wibrację miejscową i ogólną;
• praca w pyle zwłókniającym;
• praca w szkodliwych czynnikach chemicznych;
• praca w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące oraz prace w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych w strefie zagrożenia.

3. Zaproponowano nowe brzmienie definicji prac o szczególnym charakterze:

Prace o szczególnym charakterze są to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności i szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób nie zagrażający  bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu własnemu i innych osób, zmniejszający  się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanej z procesem starzenia się.

Definicja ta nie została jednak uzgodniona. Organizacje związkowe zgłosiły swoje propozycje modyfikacji tej definicji.

FORUM ZWIĄZKÓW ZAWODOWYCH

Prace o szczególnym charakterze są to prace związane ze szczególną odpowiedzialnością lub wymagające szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób nie zagrażający bezpieczeństwu publicznemu, zdrowiu lub życiu własnemu lub innych osób, obniża się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej spowodowanego procesem starzenia się. 

NSZZ „SOLIDARNOŚĆ”

Prace o szczególnym charakterze są to prace związane ze szczególną odpowiedzialnością oraz wymagające szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób nie zagrażający bezpieczeństwu publicznemu, zdrowiu lub życiu własnemu lub innych osób, a także dobrom społecznie ważnym, obniża się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej spowodowanego naturalnym procesem starzenia się. (definicja ze sprawozdania Zespołu Ekspertów z zakresu Medycyny Pracy ds. Zweryfikowania Wykazów Rodzajów Prac w Szczególnych Warunkach oraz o Szczególnym Charakterze z 2005 r.) 

OGÓLNOPOLSKIE POROZUMIENIE ZWIĄZKÓW ZAWODOWYCH

Prace o szczególnym charakterze są to prace związane ze szczególną odpowiedzialnością oraz wymagające szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób nie zagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu własnemu lub innych osób obniża się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, spowodowanego procesem starzenia się.

4. Dyskutowano nad wykazem prac o szczególnym charakterze. W wykazie prac zaproponowano 21 pozycji (w porównaniu do 17 propozycji w propozycji rządowej), 8 pozycji uzgodniono, 3 pozycje uzgodniono warunkowo, w przypadku 10 pozycji wystąpiły rozbieżności. Ponadto strona związkowa, według stanu na dzień 30 lipca, zaproponowała 18 nowych pozycji, które nie zostały wprowadzone do wykazu. Połączone zespoły nie odbyły jeszcze nad nimi dyskusji, zaprezentowane zostały argumenty ekspertów stron.

W ramach zakresu podmiotowego systemu emerytur pomostowych:

Strona rządowa zaproponowała rezygnację z warunku, zgodnie z którym prawo do emerytury pomostowej przysługiwałoby pracownikowi urodzonemu przed dniem 1 stycznia 1969 r. Opowiada się jednak za utrzymaniem warunku wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze przed dniem 1 stycznia 1999 r.

Strona związkowa stanęła na stanowisku, że przy określeniu zakresu podmiotowego ustawy o emeryturach pomostowych nie powinny występować żadne ograniczenia datami urodzenia, czy podjęcia i wykonywania pracy w szczególnych warunkach i o szczególnym charakterze. Emerytury pomostowe – zdaniem strony związkowej – nie powinny mieć charakteru wygasającego, o ile nie zostaną usunięte wcześniej szczególne warunki pracy. 

Strona pracodawców stoi na stanowisku, ze emerytury pomostowe stanowią element starego systemu emerytalnego i powinny być świadczeniem przejściowym, o wygasającym charakterze. Świadczenia te powinny przysługiwać osobom urodzonym przed 1 stycznia 1969 r. Nie może to być trwały element nowego systemu emerytalnego.  

Pozostałe elementy systemu, w szczególności zakres przedmiotowy, nie były przedmiotem dyskusji połączonych zespołów. Z powodu przedstawionej wyżej rozbieżności zdań w kwestii zakresu podmiotowego proponowanych rozwiązań, strona związkowa zaproponowała przedstawienie informacji o przebiegu prac połączonych zespołów Prezydium Komisji Trójstronnej, z prośbą o wskazanie kierunku dalszych prac na forum połączonych zespołów. Strony rządowa i pracodawców przystały na tą propozycję.

CZYNNIKI RYZYKA UPRAWNIAJĄCE DO WCZEŚNIEJSZEJ EMERYTURY

W dniach 17 i 19 czerwca br. Sławomir Łukasiewicz, jako ekspert z ramienia OPZZ uczestniczył w pracach Trójstronnego Zespołu Ekspertów Medycyny i Ochrony Pracy do spraw określenia czynników ryzyka uprawniających do wcześniejszej emerytury. Przebieg oraz efekty tych prac obrazują protokoły, które zamieszczamy poniżej. Widać z nich bardzo wyraźnie, iż zdania ekspertów reprezentujących stronę społeczną diametralnie się różniły od ekspertów z nadania strony rządowej. Za kuriozalne należy uznać głosowania, w których stosunkiem głosów 8 za, 9 przeciw, przy 2 wstrzymujących się, rozstrzygano o tym, czy dany czynnik ryzyka ma uprawniać do skróconego wieku emerytalnego, czy też nie. Przecież nie spełniają one wymogu uzyskania bezwzględnej większości 50% + 1 głosów, i dlatego będziemy je kwestionować w ramach prac Trójstronnej Komisji – zapowiada Sławomir Łukasiewicz.

• • Protokół z posiedzenia Zespołu Ekspertów Medycyny i Ochrony Pracy z dnia 17.06.2008 r. >>>

• Protokół z posiedzenia Zespołu Ekspertów Medycyny i Ochrony Pracy z dnia 19.06.2008 r. >>>

Czego oczekujemy !?

Jak wiadomo do 10 czerwca br.  trwają w zespołach problemowych Trójstronnej Komisji ds. Społeczno – Gospodarczych prace nad wypracowaniem kompromisu w sprawie uprawnień emerytalnych osób zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Dlatego Zarząd Krajowy ZZ „PRZERÓBKA”, skierował do OPZZ swe oczekiwania w tym względzie.

Kliknij i zobacz – czego oczekujemy >>

PROJEKT OBYWATELSKI W SEJMIE

DRUK SEJMOWY 150:  NADZIEJA UTRZYMANIA WCZEŚNIEJSZYCH EMERYTUR PRZESZŁA DO PRAC W KOMISJI

Prawie wszystko na temat obywatelskiego projektu – tutaj…

Dziś mało kto pamięta, iż to nasza organizacja związkowa, była inicjatorem obywatelskiego projektu. Warto więc ten historyczny fakt przypomnieć, aby wszystko było jasne.

Kliknij i zobacz:

– Nasze pismo w sprawie obywatelskiej inicjatywy

– Wystąpienie Branży OPZZ – patrz str. 2

PRZERÓBKA WALCZY O EMERYTURY GÓRNICZE

Zarząd Krajowy Związku Zawodowego „PRZERÓBKA” zgodnie z ustaleniami z dnia 25 maja br. rozpoczął formalno – prawną walkę o utrzymanie dotychczasowych uprawnień emerytalnych.

W tej walce ZZ „PRZERÓBKA” nie chce być sam, dlatego na dzień 14 czerwca br. zaprosił do Katowic Przewodniczący Górniczych Central Związkowych na spotkanie, którego celem ma być wypracowanie wspólnego Stanowiska Górniczych Central Związkowych w sprawie utrzymania uprawnień emerytalnych dla wszystkich pracowników górnictwa węglowego, naftowego, gazowego, siarkowego, rud miedzi, cynku i ołowiu oraz odsalania wód dołowych zatrudnionych w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze.

W załączeniu do zaproszenia w projekcie „Stanowiska…”, czytamy między innymi, że Przeróbkarze proponują, aby do pracy górniczej zaliczyć również pracę wykonywaną przy przeróbce mechanicznej węgla i rud, a także domagają się, ażeby nadal były zliczane do pracy górniczej okresy służby wojskowej, chorobowego i pełnienia funkcji związkowych.

Kliknij i zobacz – treść zaproszenia wraz z projektem wspólnego Stanowiska…

Tym samym Przeróbkarze nie tylko walczą o przeróbkarzy, ale o wszystkich pracowników górnictwa zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Dla zalegalizowania pod względem prawnym tej walki Zarząd Krajowy Związku Zawodowego „PRZERÓBKA” wszczął z dniem 6 czerwca br. wielozakładowy spór zbiorowy zgłaszając następujące żądania:

1. Ustanowienia urlopu przedemerytalnego dla wszystkich pracowników, którzy z tytułu ewentualnej zmiany przepisów emerytalno – rentowych (uchwalenia ustawy o emeryturach pomostowych) utracą swe dotychczasowe uprawnienia do wcześniejszego przechodzenia na emeryturę, a którym ze względu na wiek i łączny staż pracy brakuje nie więcej niż 5 lat do spełnienia warunków uprawniających do przyznania emerytury na nowych zasadach. W okresie urlopu przedemerytalnego pracownik powinien otrzymać świadczenia socjalne w wysokości 75% miesięcznego ekwiwalentu pieniężnego obliczanego jak za urlop wypoczynkowy.
2. Niezwłocznego wypłacenia nagród z zysków wszystkim pracownikom zatrudnionych w kopalniach i zakładach, które za rok 2006 wypracowały zysk netto, a w przypadku pozostałych pracowników dla zachowania spokoju społecznego przyznania im świadczeń rzeczowych rekompensujących brak wypłat nagród zysków w zróżnicowanej wysokości i wartości – wyższej dla pracowników produkcyjnych, a niższej dla pracowników pozaprodukcyjnych.
3. Ustalenia wielkości optymalnego poziomu zatrudnienia niezbędnego dla prawidłowego funkcjonowania zakładu zarówno pod względem technologicznym, jak i prawnym w oddziałach i na stanowiskach produkcyjnych.

Ponadto Zarząd Krajowy Związku domaga się pisemnego od pracodawców poparcia Stanowiska Związku w sprawie działań zmierzających do utrzymania uprawnień emerytalnych wszystkim pracownikom górnictwa oraz odsalania wód dołowych zatrudnionych w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze, a także zaliczenia do pracy górniczej – pracy wykonywanej przy przeróbce mechanicznej węgla i rud, okresów służby wojskowej, chorobowego i pełnienia funkcji związkowych.

Skuteczne poparcie tego Stanowiska ZZ „PRZERÓBKA”, skutkujące utrzymaniem dotychczasowych uprawnień emerytalnych, byłoby równoznaczne ze współrealizacją postulatu 1 zgłoszonego sporu.

Równocześnie Zarząd Krajowy uprzedził, że nieuwzględnienie wysuniętych żądań w wyznaczonym terminie tj. do 21 czerwca br., to w dniu następnym 22 czerwca 2007 r. zostanie podjęta na Krajowym Zebraniu Sprawozdawczym Delegatów Związku decyzja o ogłoszeniu akcji protestacyjno – strajkowej.

Kliknij i zobacz:

 – pismo sporowe…

– Stanowisko Związku…

WAŻNY KOMUNIKAT

Zbiorcza informacja o rozwiązaniach  proponowanych przez stronę rządową,  będące efektem prac zespołów problemowych Komisji Trójstronnej ds. Ubezpieczeń Społecznych oraz Polityki Gospodarczej i Rynku Pracy wraz z uwagami zgłoszonymi przez partnerów społecznych biorących udział w tych  pracach.

Kliknij i zobacz, a dowiesz się prawdy o tym, kto i o kogo walczy!

PROŚBA DO WSZYSTKICH PRZERÓBKARZY!

CZARNY PIĄTEK DAWANIA CIAŁA SLD-LEWICY ORAZ ZDRADY NARODOWEJ ŚWIATA PRACY

Po tym jak otrzymaliśmy z Kancelarii Prezydenta RP potwierdzenie, że nasza prośba o zawetowanie ustawy pomostowej została wysłuchana, a także po zorganizowanej pikiecie w Warszawie 17 grudnia 2008 r., na której szef Lewicy Grzegorz Napieralski zapewniał o głosowaniu za przyjęciem weta Prezydenta, to jak grom z jasnego nieba spadło na nas głosowanie o odrzuceniu weta Prezydenta właśnie głosami Lewicy w tym przede wszystkim jej przewodniczącego Napieralskiego. Za odrzuceniem było 285 posłów, przeciw 160. Nikt nie wstrzymał się od głosu. Wymagana większość trzech piątych głosów przy 445 obecnych wynosiła 267 głosów.

Kliknij i zobacz listę zdrajców >>>

Sejm odrzucił weto prezydenta do pomostówek

Prezydent zawetował ustawę o emeryturach pomostowych

Prezydent Lech Kaczyński zdecydował się zawetować ustawę o emeryturach pomostowych, zaś podpisał ustawę o emeryturach kapitałowych (OFE). Prezydent podkreślił, że nikt na tym nie straci. Nie ma zagrożenia, że teraz w ciągu kilku dni trzeba uchwalić ustawę przedłużeniową – mówił prezydent. Nie ma takich osób, które dzisiaj mają emerytury, a od 1 stycznia ich mieć nie będą – wyjaśnił. W moim przekonaniu ta ustawa jest niesprawiedliwa. Jednym osobom przyznaje prawo do emerytury pomostowej a innym, którzy zaczęli pracę kilka dni później, nie przyznaje.

Zobacz nasze podziękowania dla Prezydenta >>>

WAŻNE USTALENIA GÓRNICZYCH ZWIĄZKÓW ZAWODOWYCH

Termin planowanego referendum strajkowego przesunięty z 10 na 19 grudnia 2008 r.

W dniu 9 grudnia br. doszło do kolejnego spotkania w Katowicach Górniczych Związków Zawodowych. W trakcie spotkania jasno określony został cel i sposób jego realizacji w zakresie utrzymania uprawnień emerytalnych przeróbkarzy i zaliczenia okresów chorobowych. Nastąpiło otwarcie się na podjęcie wspólnych działań, co do zaliczenie pracy wykonywanej bezpośrednio przy przeróbce mechanicznej węgla wraz z zaliczeniem okresów chorobowych do pracy górniczej.

Kliknij i zobacz ważny „Komunikat” >>>

Górnicze Związki gotowe do strajku generalnego

W dniu 18 listopada 2008 r. Górnicze Związki Zawodowe, które spotkały się w Katowicach z inicjatywy ZZ „PRZERÓBKA”, po blisko 3 godzinnej górniczej dyskusji wypracowały wspólne stanowisko, w którym zgłaszają swą gotowość do ogólnopolskiego strajku generalnego oraz wzywają Krajowe Centrale Związkowe do podjęcia decyzji w sprawie jego przeprowadzenia.

Takie stanowcze stanowisk Górniczych Związków Zawodowych jest odpowiedzią z ich strony na brak dialogu społecznego Rządu RP w naszym kraju w zakresie uprawnień emerytalnych, zdrowotnych i pogarszającej się sytuacji życiowej ludzi pracy – mówi Sławomir Łukasiewicz, przewodniczący ZZ „PRZERÓBKA”, który prowadził obrady Górniczych Związków Zawodowych w Katowicach.

Na nasze spotkanie zaproszony został również Premier RP – Donald Tusk, który w mediach wszem i wobec opowiada jak to rząd otwarty jest na dialog. W rzeczywistości nie dość, że na spotkaniu Górniczych Związków się nie pojawił, to na domiar złego nie posłał żadnego przedstawiciela strony rządowej – wyjaśnia Łukasiewicz.

Kliknij i zobacz Stanowisko Górniczych Związków >>>

SPOTKANIE GÓRNICZYCH CENTRAL ZWIĄZKOWYCH W KATOWICACH

Na dzień 18 listopada br. zaprosiliśmy do wzięcia udziału w wspólnym spotkaniu przedstawicieli wszystkich Górniczych Central Związkowych. Głównym celem tego spotkania, będzie wypracowanie wspólnych działań protestacyjno – strajkowych, co do podjęcia których Górnicze Centrale Związkowe się zobowiązały w zajętym Stanowisku z dnia 12 czerwca 2008 r.

Przypomnijmy, że w Stanowisku tym wszystkie Górnicze Centrale zobowiązały się w obronie utrzymania uprawnień emerytalnych przeróbkarzy oraz obiektów i urządzeń przeróbczych w definicji zakładu górniczego do podjęcia wspólnych działań protestacyjno – strajkowych.

Kierując się jednak zasadą poszanowania dialogu społecznego, to za zgodą Przewodniczących Górniczych Central Związkowych zaprosiliśmy również na to spotkanie Premiera RP – Donalda Tuska. Wskazując jednocześnie, że w przypadku niemożności osobistego w nim uczestniczenia, aby Premier wydelegował na to spotkanie kompetentnych swych przedstawicieli.

PROTEST PRZERÓBKARZY TRWA!

Spływają do nas informacje, że nie tylko Przeróbkarze z Bogdanki postanowili nie przyjść do pracy w dniach wolnych od pracy, aby w ten sposób wyrazić swój spontaniczny sprzeciw przeciwko odbieraniu im należnych uprawnień emerytalnych. Otrzymujemy zapewnia, że praktyczni wszyscy pracownicy zakładów przeróbczych popierają naszą walkę o utrzymanie obecnego wieku emerytalnego dla przeróbkarzy wynoszącego 50 lat w przypadku kobiet i 55 lat życia mężczyzn. Mamy też informację od przeróbkarzy, którzy z różnych względów na przykład dla utrzymania bezpieczeństwa ruchu zakładu górniczego (zaciskanie ścian itp.) musieli przyjść do pracy w ten weekend, że jak będzie trzeba, to powstrzymają się od podjęcia pracy nie tylko w weekendy, ale również w tygodniu. Tym bardziej, że przeróbkarzy nie tylko bulwersują sprawy emerytalne, ale również zamiar resortu środowiska wyłączenia obiektów i urządzeń przeróbczych z definicji „zakładu górniczego”. Narasta też wiele spraw lokalnych. Na przykład w Bogdance rozchodzi się również o prawa do akcji pracowniczych. Z kolei na kop. Budryku należącej do JSW S.A. pracownicy przeróbki zostali całkowicie pominięci przez komisję do standaryzacji płac. Pracowni przeróbki w Budryku są wściekli, bo komisja standaryzacyjna postanowiła zarekomendować wzrost płac tylko dla pracowników zatrudnionych pod ziemią. Rekomendując, aby pracownicy fizyczni dół otrzymali podwyżkę od 150 zł do 300 zł, a dozór dołowy od 300 – 600 zł brutto. Przeróbkarze „0”.  W ZG „Trzebionka” w Trzebini, który przewidziany jest do likwidacji, to spraw problemowych jest tak dużo, że pracownicy wzbogacania rudy cynku i ołowiu postanowili w długi listopadowy weekend zapisując się na organizowaną przez naszą organizację 4 dniową wycieczką. Choć wycieczka ta była zaplanowana wcześniej, to w jej efekcie  odbioru wydobycia w ZG „Trzebionka” w dniach 9-11 listopada br. nie było. Natomiast na kopalni „Wujek” należącej do KHW S.A. załoga zakładu przeróbczego powiedziała dość tego, aby zapiepszała w każdą sobotę i niedzielę i postanowiła zrobić sobie wolne. Podobnie sytuacja wygląda w kopalniach należących do Kompanii Węglowej S.A., gdzie dwie sztandarowe kopalnie „Piast” i „Ziemowit” w listopadowy weekend nie fedrują. Wynika z tego, że nie tylko na Bogdance nie ma wydobycia w ten weekend, choć media podają tylko przykład Bogdanki. Przeróbkarze z Bogdanki nie Jesteście Sami. Musimy jednak uczciwie przyznać, że na Śląsku z dotarciem do wszystkich Przeróbkarzy z informacją o konieczności podjęcia akcji protestacyjnej polegającej na niepodejmowaniu pracy w dniach wolnych od pracy w obronie uprawnień emerytalnych  jest znacznie utrudnione wieloma względami. Zarówno osobistymi (utrata dodatkowego dochodu), jak i wynikającymi z potrzeb danej kopalni w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa ruchu zakładu górniczego (zaciskanie ścian itd.). Na domiar złego, bardzo wielu Przeróbkarzy ze Śląska z racji przynależności do różnych organizacji związkowych karmiona jest sprzecznymi informacjami, bardzo często wzajemnie się wykluczającymi. Dlatego musimy, bez względu na przynależność związkową lub jej brak stanąć wspólnie w obronie naszych uprawnień. W tym celu Zarząd Krajowy ZZ „PRZERÓBKA” skieruje do wszystkich przedstawicieli Górniczych Central Związkowych  zaproszenie, które jest konsekwencją zajętego 12 czerwca 2008 r. wspólnego Stanowiska w sprawie utrzymanie uprawnień emerytalnych pracowników zakładów przeróbczych. Przypomnijmy, że  w „Stanowisku” tym Górnicze Centrale Związkowe zobowiązały się do podjęcia wspólnych działań protestacyjno – strajkowych w obronie uprawnień emerytalnych przeróbkarzy górnictwa węglowego, naftowych, gazowego, siarkowego, rud miedzi, cynku i ołowiu, soli oraz odsalania wód dołowych.

PODZIĘKOWANIA

Dziękujemy bardzo wszystkim Przeróbkarzom, którzy uczestniczyli w Pikiecie zorganizowanej przez OPZZ, FZZ i Solidarność 6 listopada 2008 w Warszawie.  Wielkie słowa uznania dla Was wszystkich za poświęcony czas w walce o uprawnienia emerytalne wszystkich Przeróbkarzy. Jako aktywni uczestnicy Pikiety doskonale wiecie, co i jak powiedział w trakcie Pikiety pod Sejmem – przewodniczący Sławomir Łukasiewicz. Niestety na kopalniach próbuj się słowa przewodniczącego ZZ „Przeróbka” przeinaczać na różne sposoby, aby nadać im inną wymowę i znaczenie. Po tym co się stało w nocy z 6 na 7 listopada 2008 r. w Sejmie RP warto wypowiedziane słowa przytoczyć, gdyż trafnie demaskują one prawdziwy zamiary obecnej koalicji rządzącej:

„Miłościwie nam panujący rząd miłości Donalda Tuska, chce nas wszystkich ludzi ciężkiej i odpowiedzialnej pracy – WYDYMAĆ, a po górniczemu – przepraszam za słowo – W Y P I E – R DO L I Ć.

My się jednak Wypierdolić nie damy!”

ODRZUCONO NASZE POPRAWKI

W dniu 4 listopad br. połączone Komisje Sejmowe – Finansów Publicznych oraz Polityki Społecznej i Rodziny, które rozpatrywały zgłoszone podczas drugiego czytania poprawki do rządowego projektu o emeryturach pomostowych – odrzuciły zaledwie 3 głosami naszą poprawkę mającą na celu utrzymanie dotychczasowego wieku emerytalnego. Został ona odrzucona pod nieobecność, niektórych lewicowych parlamentarzystów stosunkiem głosów 35 za i 38 przeciw. Ich nazwiska postaramy się podać do publicznej wiadomości, bo przez ich nieobecność w tak ważnym dla nas głosowaniu, to nie dość, że będziemy musieli pracować o 5 lat dłużej, to na domiar złego nasze świadczenia pomostowe, będą znacznie niższe od obecnych, a w niektórych wypadkach ich wysokość, będzie na poziomie najniższej emerytury. Warto zatem przypomnieć, że obowiązująca wysokość najniższej emerytury  od 1 marca 2008 r. wynosi aż 636,29 zł brutto. To tyle proponuje nam rządząca koalicja PO – PSL za lata naszej ciężkiej i odpowiedzialnej pracy. Wciąż jednak mamy nadzieję, że możemy przekonać rządzących do utrzymania naszych uprawnień emerytalnych. Jesteśmy jednak przekonani, że samymi argumentami merytorycznymi tego nie dokonamy. Choć i tak należy podkreślić, że nasza poprawka z wszystkich zgłoszonych przez kluby opozycyjne została odrzucona najniższą różnicą głosów. Inne poprawki opozycji przepadały nawet różnicą 10 głosów. Odnosimy wrażenie, iż rządzący najwyraźniej sądzą, że Przeróbkarzom nie zależy na utrzymaniu swych uprawnień emerytalnych, bo mają świadomość, że im dłużej będą pracować, to tym większą będą mieli emeryturę. Tym samym zarzucają naszej organizacji związkowej, że robimy w tym zakresie tylko niepotrzebny zamęt. Dlatego na pytanie, czy aby rządzący się mylą, to muszą odpowiedzieć sami Przeróbkarze.

Odpowiedzi na interpelacje poselskie dotyczące górnictwa i hutnictwa 2008

1. Podsekretarz stanu w MG Dariusz Bogdan, z upoważnienia ministra gospodarki, w piśmie z 29 sierpnia 2008 r. odpowiedział na interpelację posła Jarosława Matwiejuka w sprawie przekroczenia funduszu płac w spółkach węglowych. (pobierz plik .pdf)

Wicepremier, minister gospodarki Waldemar Pawlak w piśmie z 19 sierpnia 2008 r. odpowiedział na interpelację posłów Arkadego Radosława Fiedlera i Tomasza Piotra Nowaka w sprawie przetwarzania węgla w paliwo płynne. (pobierz plik .pdf)

3. Wicepremier, minister gospodarki Waldemar Pawlak w piśmie z 14 sierpnia br. odpowiedział na interpelację posła Andrzeja Celińskiego w sprawie sprzedaży Ruchu II „Silesia” KWK „Brzeszcze Silesia”. (pobierz plik .pdf)

4. Wicepremier, minister gospodarki Waldemar Pawlak w piśmie z 30 lipca br. odpowiedział na interpelację posła Tadeusza Motowidły w sprawie zaniedbań Ministerstwa Gospodarki i rządu, które mają zły wpływ na sytuację ekonomiczną spółek węglowych i mogą doprowadzić do niepokojów społecznych. (pobierz plik .pdf)

PAWLAK W TRZECH SPÓŁKACH WĘGLOWYCH

30 maja br. Wicepremier RP i zarazem Minister Gospodarki – Waldemar Pawlak gościł w trzech spółkach węglowych. Wykorzystując ten fakt Związek Zawodowy „PRZERÓBKA” w każdej z tych spółek węglowych, przygotował do Pawlaka dwa tematy, co do których oczekuje jego ustosunkowania się. Oba dotyczą uprawnień emerytalnych, gdyż próba wycięcia z definicji zakładu górniczego – obiektów i urządzeń przeróbki, też zmierza do ograniczenia przeróbkarskich uprawnień emerytalnych.

Tak, więc  Związek Zawodowy „PRZERÓBKA” korzystając z możliwości bezpośredniego spotkania się z Panem Wicepremierem Waldemarem Pawlakiem w imieniu załóg Zakładów Przeróbki Mechanicznej Węgla, których praca ze względu na bardzo duże nasycenie maszyn i urządzeń wykonywana jest w warunkach ciągłego zagrożenia i możliwości wybuchu pyłów węglowych oraz metanu, a także w bezpośredniej styczności z nadmiernym hałasem, zapyleniem, wibracją ogólną i miejscową oraz w specyficznym mikroklimacie w lecie – gorącym, a zimą – zimnym, pytał w dniu 30 maja br. Pana Premiera:

1. Czy możliwe jest, aby pracownicy zatrudnieni w tych zakładach mogli utrzymać swe dotychczasowe uprawnienia emerytalne do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze po przepracowaniu 20 lat w tych warunkach i osiągnięciu wieku emerytalnego 50 lat życia kobiety i 55 lata życia mężczyźni?

2. Czy resort gospodarki zdaje sobie sprawę z tego, iż pracownicy zatrudnieni w tych zakładach w przypadku wydłużenia im wieku emerytalnego, będą w zasadzie skazani na pracę aż do śmierci, ponieważ w zdecydowanej większości nie dożywają oni obecnie 65 lat życia?

Ponadto pragniemy zwrócić uwagę, że ZPMW są aktualnie w warunkach polskich nieodłącznym elementem kopalń. Zdecydowana ich większość jest powiązana technologicznie z podziemnymi zakładami górniczymi, a tylko nieliczne stanowią odrębne jednostki gospodarcze zajmujące się wzbogacaniem obcego surowca. Zadaniem zakładów przeróbczych jest ilościowe i jakościowe przystosowanie urobku surowego do specyficznych wymagań odbiorców, realizowane w ciągu technologicznym przez który przechodzi najczęściej cały urobek.

W związku z czym niezrozumiałe jest, że w projektowanych zmianach ustawy – Prawo geologiczne i górnicze z definicji „zakładu górniczego” (art. 6 pkt 7 obecnej ustawy) zamierza się definitywnie wykreślić „obiekty i urządzenia przeróbki”.

Pytań i obawa pracowników ZPMW mamy bardzo wiele. Przy czym mając na względzie ograniczony czas Pana Premiera, to prosimy o ustosunkowanie się przynajmniej do tych dwóch tematów. Z sygnałów bowiem, które do nas docierają – od załóg ZPMW – wynika jednoznacznie, że w obronie swych uprawnień emerytalnych, z którymi nierozerwalnie związana jest również konieczność wykonywania pracy w zakładach górniczych, pracownicy ZPMW są gotowi walczyć do końca, gdyż w przeciwnym razie na swą zasłużoną emeryturę przejdą dopiero po śmierci.

Jak nam powiedział Bolesław Pietruś – przewodniczący MZ ZZ „PRZERÓBKA” JSW S.A. spotkanie z Premierem Pawlakiem w Jastrzębiu już się zakończyło. Dla nas bardzo istotna jest deklaracja Pana Premiera, że w sprawie utrzymania uprawnień emerytalnych przeróbkarzy, to będzie rozmawiał z  Minister Pracy i Polityki Społecznej – Jolantom Fedak. Ponadto Pawlak oświadczył, iż następnym razem, jak będzie odwiedzała spółki węglowe, to zobaczy zakład przeróbczy kop. Borynia. Tym samym Premier – przyjął nasze zaproszenie, co nas bardzo cieszy – mówi Pietruś. Natomiast w temacie kto ma być wiceministrem odpowiedzialnym mi. in. za górnictwo, to Premier stwierdził jedynie, że nie ma zbyt wielu chętnych do objęcia tego stanowiska.

W Katowickim Holdingu oraz Kompanii Premier Pawlak również usłyszał o konieczności utrzymania uprawnień emerytalnych przeróbkarzy. W Holdingu KHW dowiedział się o dyskryminacyjnym traktowaniu pracowników ZPMW, to wszystko spowodowało, że w Kompanii nawet przed zabraniem w tej sprawie głosu przez przedstawiciela ZZ „PRZERÓBKA”, Premier sam od siebie stwierdził, że trzeba się przyjrzeć problemowi zachowania  uprawnień emerytalnych pracowników zatrudnionych w zakładach przeróbki mechanicznej. Zastrzegając jednak, że w tym względzie będą brane jedynie argumenty medyczne. 

Kliknij i zobacz kopię naszego wystąpienia do Premiera Pawlaka z KHW S.A. >>>

Odpowiedź ministra gospodarki na interpelację poselską dotyczącą koniunktury na węgiel

Wiceminister Eugeniusz Postolski z upoważnienia ministra gospodarki odpowiedział w piśmie z 31 marca br. na interpelację posła Krzysztofa Gadowskiego. Poseł twierdzi, że Polska nie wykorzystała światowej koniunktury na węgiel.

(pobierz plik .pdf)

Ministerstwo Środowiska Wycina Przeróbkę z Zakładu Górniczego

W ministerstwie środowiska powstał projekt całościowej zmiany ustawy – Prawo geologiczne i górnicze, w którym to wycięta została przeróbka z definicji zakładu górniczego.

Celem projektowanej ustawy jest doprecyzowanie zakresu przedmiotowego ustawy, usprawnienie prowadzonych na jej podstawie postępowań administracyjnych, przygotowanie nowoczesnych regulacji, wprowadzających liczne uproszczenia dla przedsiębiorców, odbiurokratyzowanie postępowań administracyjnych, a także usprawnienie instrumentów przeciwdziałania nielegalnej eksploatacji kopalin.

Nadrzędnym celem zamierzonych zmian jest zatem usunięcie barier utrudniających podejmowanie i wykonywanie działalności w zakresie geologii i górnictwa, a zwłaszcza uproszczenie istniejących procedur, likwidacja praktyk biurokratycznych oraz pobudzenie przedsiębiorczości, w sposób służący racjonalnej gospodarce złożami kopalin w ramach zrównoważonego rozwoju. Istotnym kierunkiem jest również uproszczenie prawnego modelu opłat regulowanych prawem geologicznym i górniczym oraz stworzenie modelu rozwiązań wspomagających ich skuteczną egzekucję.

W dalszej części tej nowelizacji jej autorzy stwierdzają, że:

„Brak jest racjonalnych przesłanek przemawiających za tym, by urządzenia oraz instalacje służące do przeróbki wydobytej kopaliny miały wchodzić w skład „zakładu górniczego”, co znajduje swój wyraz w nowej definicji wspomnianego „zakładu”, wyraźnie wyłączającej z niego przeróbkę (art. 5 pkt 12 projektu). Pozwoli to obniżyć koszty przeróbki wydobytej kopaliny. W szczególności zaś za utrzymaniem dotychczasowego podporządkowania przeróbki rygorom dotyczącym ruchu zakładu górniczego nie przemawiają ani potrzeby związane z zapewnieniem bezpieczeństwa i higieny pracy (wystarczające będzie w tym zakresie odwołanie się do powszechnych wymagań bhp) ani ochrona interesów socjalnych pracowników takich zakładów.”.

Po czym w innym miejscu oznajmiają w zakresie zakładu górniczego i jego ruchu, iż:

„Projekt przesądza, że obiekty (urządzenia, instalacje) służące do przeróbki wydobytej kopaliny nie wchodzą w skład prawnego pojęcia zakład górniczy. Z drugiej zaś strony w skład takiego zakładu wchodzą obiekty (itp.) bezpośrednio służące podziemnemu magazynowaniu substancji bądź podziemnemu składowaniu odpadów. Wymagania dotyczące wspomnianego zakładu dotyczą także większości robót geologicznych (art. 5 pkt 12, art. 64 projektu).”.

Jak można łatwo zauważyć czytając treść przygotowanego projektu przez resort środowiska, że przeróbka ma być wycięta z pojęcia zakładu górniczego. W trakcie ostatniego posiedzenia Zespołu Trójstronnego ds. Bezpieczeństwa Socjalnego zapytałem wiceministra gospodarki – Eugeniusza Postolskiego, jaki jest cel wycięcia przeróbki z zakładu górniczego? W odpowiedzi usłyszałem – po chwili konsternacji: – Ministerstwo gospodarki włączy się w pracę nad tym projektem. Co oznacza, że albo Postolski faktycznie nic do tej pory – nie wiedział o powstawaniu takiego projektu ustawy, albo po prostu „rżnie głupa”.

Na szczęście projekt ma być jeszcze opiniowany przez związki zawodowe. Będzie więc możliwość walki o utrzymanie przeróbki w definicji zakładu górniczego. Uważamy bowiem, iż z uwagi na wymogi bezpieczeństwa i higieny pracy oraz bezpieczeństwa pożarowego nie jest możliwe przyjęcie tej propozycji. Spowodowałaby ona, że wszystkie obiekty, maszyny i urządzenia przeróbcze bez względu na to, czy są własnością przedsiębiorcy górniczego, czy innego podmiotu, wykonującego czynności w ruchu zakładu górniczego, to zostałyby one wyłączone z zakładu górniczego i nie stanowiłyby elementu jego ruchu.

Najgorsze jest jednak to, że w wykazie B rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w dziale IV, pod pozycją 9 wskazuje się bardzo wyraźnie, że tylko – prace wykonywane bezpośrednio przy przeróbce mechanicznej węgla w zakładach górniczych lub praca górnicza w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin – uprawniają do wcześniejszej emerytury. Wycięcie zatem przeróbki z zakładu górniczego może spowodować automatyczną utratę uprawnień przeróbkarzy do wcześniejszej emerytury. Na to z naszej strony nigdy nie będzie zgody.

RZĄD WYGASZA EMERYTURY POMOSTOWE

Przyjęci do pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze po 1 stycznia 1999 r.  – skazani na pracę do 67 roku życia.

 W dniu 5 marca br. w Centrum Dialogu Społecznego w Warszawie, odbyło się kolejne starcie strony związkowej i rządowej w ramach powołanego roboczego zespołu ds. emerytur . Celem prac zespołu jest wypracowanie rozwiązania, które doprowadzi do zaniechania likwidacji rozwiązań emerytalnych przysługujących pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnych lub w  szczególnym charakterze.

Innymi słowy, chodzi o to, aby rząd odstąpił od zaplanowanej antyspołecznej likwidacji emerytur pomostowych, które w obecnym stanie prawnym są uprawnieniami wygaszającymi. Ich likwidacja doprowadzi do wykluczenia społecznego setek tysięcy ludzi ciężkiej i odpowiedzialnej pracy zatrudnionych w narażeniu na czynniki ryzyka zawodowego determinowanymi siłami natury i procesami technologicznymi, których mimo postępu nauki i techniki nie można wyeliminować w środowisku pracy.

Zdaniem naszej organizacji oraz pozostałych związków zawodowych, tak długo, jak długo w środowisku pracy, będą występować czynnika ryzyka kwalifikujące dany rodzaj pracy do szczególnych warunków lub do szczególnego charakteru, to tak długo muszą obowiązywać uprawnienia emerytalne pomostowe z tytułu pracy w tych warunkach – mówi Sławomir Łukasiewicz – przewodniczący ZZ „PRZERÓBKA” i zarazem członek zespołu z ramienia OPZZ.

Niestety rząd udaje, że nie wie o nieuniknionym zmniejszaniu się wraz z wiekiem człowieka sprawności psychofizycznej, która z maksymalną kompresją nasila się u osób wykonujących pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze. Jednakże rząd doskonale zdaje sobie sprawę, że każdy pracownik, który przyjął się do pracy w tych warunkach po dniu 1 stycznia 1999 r. – jest tylko i wyłącznie dawcą składek na Fundusz Emerytur Pomostowych.

Równocześnie rząd od 2010 roku zarabia na pracownikach zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze grube miliony. Do czego niechętnie przyznaje się, matacząc danymi dotyczącymi stanu środków finansowych gromadzonych na Funduszu Emerytur Pomostowych, na zasadzie mówienia o stanie tych środków, a nie mówienia o czystym zysku netto, który na koniec roku 2012 wynosił, aż 293 674 000 zł.

Oczywiście zdaniem strony rządowej owa pozytywna wydolność FEP, zacznie się zmniejszać, co ma uzasadniać „czarne wizjonerstwo” ZUS na lata przyszłe.

Jak ów Fundusz rósł na przestrzeni lat 2010 – 2012 przedstawia poniższa tabela i wykres, który opracowany została na podstawie danych ZUS, do których udało się nam dotrzeć.

http://www.zus.pl/bip/pliki/FEP_na_31_12_2012.pdf

http://www.zus.pl/bip/pliki/Spr%20finansowe%20%20FEP_2011%20bilans.pdf

RZĄDOWA EKSTERMINACJA

Rządowa doktryna wygaszania uprawnień emerytalnych pomostowych, polegająca na świadomym  uchwaleniu ustawowego środka przymusu, jakim jest konieczność wykonywania dłuższej pracy w ekstremalnych warunkach, ma wyraźne znamiona – eksterminacji. Wzmacniana kłamliwą kampanią informacyjną, że uprawnienia emerytalne z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, to „przywileje”, a nie należne uprawnienia, których zasadność utrzymania potwierdzają kryteria medyczne.

Eksterminacją określa się politykę – zagłady, wyniszczenia, ludobójstwa – specyficznych grup ludności z powodu ich odmienności. Rządząca koalicja PO i PSL, wygaszając uprawnienia pomostowe, ociera się nawet o zarzut „ludobójstwa”. Termin ten wprowadził polski prawnik Rafał Lemkin (1900–1959; po emigracji do USA używający imienia Raphaël) w swojej pracy „Axis Rule in Occupied Europe” („Rządy Osi w okupowanej Europie”) wydanej w 1944 r. w USA.

Ludobójstwem, określa się zbrodnie przeciwko ludzkości, obejmującej celowe wyniszczanie całych lub części narodów, grup etnicznych, religijnych lub rasowych, zarówno poprzez fizyczne zabójstwa członków grupy, jak i kontrolę urodzin, przymusowe odbieranie dzieci czy stworzenie warunków życia obliczonych na fizyczne wyniszczenie.

Z tej naukowej definicji ludobójstwa, najbardziej pasują do obecnej polityki rządzącej koalicji PO i PSL, działania zmierzające do wygaszania emerytur pomostowych, których celem jest fizyczne wyniszczenie wszystkich zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

ZZ „PRZERÓBKA”, każdorazowo uzmysławia rządzącym, że nie można wygaszać uprawnień emerytalnych z tytułu pracy w szczególnych warunkach i w szczególnym charakterze, gdyż praca w tych warunkach mimo postępu nauki i zastosowaniu środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej, stawia przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich psychofizycznych możliwości, ograniczony w wyniku naturalnego procesu starzenia się,   jeszcze   przed   osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym pracę na dotychczasowym stanowisku.

Mimo, że jesteśmy związkiem nielicznym, to zapewniamy, że zrobimy wszystko, aby przekonać decydentów do odstąpienia od wygaszania emerytur pomostowych, a także będziemy walczyć o przywrócenie wcześniejszych uprawnień emerytalnych.

Drukuj

ZJAZD OBURZONYCH

Delegacja związkowców z OPZZ uczestniczyła 16 marca 2013 r. w spotkaniu „Platformy Oburzonych” w historycznej Sali BHP Stoczni Gdańskiej.

W spotkaniu na zaproszenie przewodniczącego NSZZ „Solidarność” Piotra Dudy m.in. uczestniczyli: przewodniczący Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych Jan Guz, przewodniczący Związku Zawodowego „Budowlani” Zbigniew Janowski, prezydent Związku Zawodowego Maszynistów Kolejowych w Polsce Leszek Miętek, przewodniczący Związku Zawodowego Pracowników Zakładów Przeróbki Mechanicznej Węgla w Polsce „Przeróbka” Sławomir Łukasiewicz, wiceprzewodniczący Związku Zawodowego Ratowników Górniczych w Polsce Paweł Wyciślok.

Poniżej przedstawiamy przesłanie z tego spotkania:

Miniony rok 2012 można z całą pewnością nazwać rokiem inicjatyw obywatelskich. Pod wnioskami ustawodawczymi i referendalnymi różne organizacje aktywnych obywateli zebrały blisko 5 mln podpisów. To wymagało wielkiego społecznego zaangażowania i wysiłku, i przeczy tezie, że my, Polacy, nie jesteśmy społeczeństwem obywatelskim.

Niestety! Decyzją partii politycznych i władzy wykonawczej, wszystkie nasze inicjatywy spotkał podobny los. Zostały zignorowane, wyrzucone do kosza, lub zalegają w tzw. sejmowej zamrażarce. 

My: organizacje społeczne, fundacje, stowarzyszenia, związki zawodowe, inicjatywy obywatelskie – zebrani w historycznej Sali BHP Stoczni Gdańskiej, jesteśmy oburzeni taką ignorancją władzy, która zamiast służyć obywatelom, pilnuje swoich partykularnych interesów. Tym samym zgodnie stwierdzamy, że polski system nie gwarantuje nam pełni konstytucyjnych praw, wynikających z możliwości sprawowania władzy w drodze demokracji bezpośredniej. 

W sposób szczególny ograniczone jest konstytucyjne prawo obywateli do wypowiadania się drodze referendum w najważniejszych sprawach państwa, takich jak np. wydłużenie wieku emerytalnego, czy zmiana ordynacji wyborczej na rzecz jednomandatowych okręgów wyborczych. 

W polskim prawie zebranie podpisów przez obywateli i złożenie skutecznego wniosku o rozpisanie ogólnokrajowego referendum nie skutkuje jego przeprowadzeniem. Bowiem to, czy referendum się odbędzie zależy od decyzji parlamentu.

Jedyną skuteczną drogą do zmiany tego stanu rzeczy jest zmiana Konstytucji w zakresie przepisów o referendum. Konieczna jest zmiana powodująca obligatoryjność przeprowadzenia referendum po spełnieniu warunków skutkujących złożeniem wniosku.

Znając stanowisko wszystkich parlamentarnych partii politycznych (PO, PiS, RP, PSL, SLD, SP) trzeba uznać, że droga parlamentarna nie daje nadziei na jej skuteczność. Nie mamy zaufania do partyjniactwa i dlatego sami nie zamierzamy powoływać kolejnej partii.

Dlatego my podpisani poniżej, przedstawiciele ponad 100 organizacji społecznych, fundacji, stowarzyszeń, związków zawodowych i inicjatyw obywatelskich, zwracamy się do Prezydenta RP z apelem i wnioskiem o wszczęcie procedury zmiany Konstytucji w zakresie przepisów o ogólnokrajowym referendum, które umożliwi obywatelom decydowanie w tak kluczowych sprawach jak wiek emerytalny, ordynacja wyborcza, finansowanie partii politycznych, ilość posłów, czy istnienie senatu.

Zwracamy uwagę, że już dzisiaj Prezydent RP jest inicjatorem zmian na rzecz referendów lokalnych, korzystnych dla małych społeczności lokalnych. Zmiany te są niewystarczające, ale idą w dobrym kierunku. Teraz czas na takie same fundamentalne zmiany w interesie wszystkich obywateli. 

Jednoznacznie stwierdzamy, że celem naszego działania nie jest tworzenie jakiegokolwiek bytu partyjno-politycznego, ale wyłącznie wspólne działanie na rzecz przywrócenia społeczeństwu prawa bezpośredniego decydowania o najważniejszych sprawach państwa. Jesteśmy zdeterminowani i zdecydowani dążyć do tego celu bez względu na czas i działania jakie będziemy musieli podjąć, korzystając z wszelkich dostępnych w demokratycznym państwie środków.

Same partie nie są wystarczające. Dlatego naszym zdaniem partie powinny podzielić się z obywatelami władzą i odpowiedzialnością za Polskę. Nasze postulaty wychodzą ponad wąskie grupy interesu: partyjne, związkowe, biznesowe czy medialne. Uważamy, że ponad podziałami jesteśmy w stanie działać razem dla dobra kraju, nas samych i naszych dzieci.

Fiaskiem zakończyły się pierwsze rozmowy w ramach roboczego zespołu ds. emerytur

19-02-2013

W dniu 18 lutego br. w sali Marmurowej Wojewódzkiego Urzędu Śląskiego, ledwo się rozpoczęły i od razu  zakończyły fiaskiem pierwsze rozmowy na temat emerytur.

Strona związkowa przedstawiła jednak swe konkretne żądania, które w dniu 19 lutego br. w formie pisemnej przesłała stronie rządowej.

Następną turę rozmów zaplanowano na dzień 1 marca br. i do tego czasu strona rządowa ma ustosunkować do wysuniętych żadań strony związkowej.

Kliknij i zobacz roboczy protokół z spotkania…

Kliknij i zobacz stanowisko strony związkowej…

FZZ i „Solidarność” nie wsparły OPZZ w walce o prawa emerytalne obywateli

2013-02-07
W dniu 6 lutego na posiedzeniu sejmowej Komisji Polityki Społecznej i Rodziny rozpatrywany był obywatelski projekt ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, poparty podpisami kilkuset tysięcy obywateli. Głosami PO i PSL w proporcjach 17-11 projekt odrzucono.

Zupełnie niezrozumiałe i haniebne jest, że w dyskusji nad tak ważnym dla Polaków projektem obywatelskim obok OPZZ zabrakło przedstawicieli NSZZ „Solidarności” oraz Forum Związków Zawodowych.

 

APEL

Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych

do Posłanek i Posłów na Sejm RP

o sprawiedliwość dla długoletnich pracowników

Panie Posłanki, Panowie Posłowie!

6 lutego 2013 roku sejmowa Komisja Polityki Społecznej i Rodziny, głosami koalicji rządzącej – Platformy Obywatelskiej i Polskiego Stronnictwa Ludowego, zarekomendowała Sejmowi RP odrzucenie obywatelskiego projektu ustawy umożliwiającej przejście na emeryturę pracownikom o szczególnie długim okresie pracy – 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn, niezależnie od wieku.

W Polsce są ludzie, którzy przepracowali 35, 40 lat. Z ich zarobków finansowany jest Fundusz Ubezpieczeń Społecznych, który ma wypłacać im emerytury. Osoby te swoimi już odprowadzonymi składkami na FUS (ok. 20% wynagrodzenia) zapracowały na swoją godną starość.

Tak wynika z wyliczeń matematycznych, tak uważa Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych, tak uważają setki tysięcy pracujących. Dlatego OPZZ powołał w 2010 roku Obywatelski Komitet Inicjatywy Ustawodawczej dla przeprowadzenia tych zmian. Celem naszej inicjatywy było również zachęcenie Polek i Polaków do długotrwałego opłacania składki na FUS.

OPZZ pod projektem tej ustawy zebrał wielokrotnie więcej podpisów niż jest to wymagane zgodnie z Konstytucją RP. Zrobiliśmy to z wiarą w zasady konstytucyjne obowiązujące w naszym kraju, z wiarą w sprawiedliwość społeczną w Polsce.

Nasza wiara w konstytucyjną zasadę sprawiedliwości społecznej, w Państwo Polskie załamała się 6 lutego w trakcie obrad sejmowej Komisji Polityki Społecznej i Rodziny. Okazało się, że bieżące interesy fiskalne rządzącej koalicji PO – PSL są ważniejsze niż prawa obywatelskie.

Długoletni pracownicy, ludzie którzy już dawno swoimi wpłacanymi do FUS składkami wypracowali sobie emerytury, będą musieli pracować dalej, a tak naprawdę zwiększą liczbę bezrobotnych.

Dziękujemy posłom Sojuszu Lewicy Demokratycznej oraz Prawa i Sprawiedliwości za to, że w głosowaniu przychylili się do inicjatywy obywatelskiej i poparli argumenty OPZZ, że ludziom, którzy wypracowali już swoje emerytury, Państwo Polskie powinno je zapewnić.

 Panie Posłanki, Panowie Posłowie!

Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych apeluje do Posłanek i Posłów na Sejm RP o odrzucenie wniosku Komisji Polityki Społecznej i Rodziny, apelujemy o rozpoczęcie prac nad obywatelskim projektem ustawy dającej godną starość długoletnim pracownikom.

Nie chodzi nam o szczegóły naszego projektu. Po zebraniu w 2010 roku podpisów już nie mogliśmy dostosować ich do ciągle zmieniającego się prawa. Jeśli Sejm RP rozpocznie prace nad projektem Panie Posłanki i Panowie Posłowie będą mogli wprowadzić właściwe zmiany.

Apelujemy do Wysokiej Izby o nieodrzucanie obywatelskiego projektu ustawy, ale o rozpoczęcie prac nad projektem, apelujemy o sprawiedliwość, apelujemy o godną starość dla długoletnich pracowników, by gdy zabraknie im sił do pracy lub po jej utracie nie żebrali w opiece społecznej w oczekiwaniu na wypracowaną emeryturę.

Ogólnopolskie Porozumienie

                                                         Związków Zawodowych
Warszawa 7 luty 2013 r.

OBYWATEL – POWRACA!

Obywatelski projekt ustawy emerytalnej „35/40” w komisji sejmowej

W środę, 6 lutego 2013 r., zbiera się sejmowa Komisja Polityki Społecznej i Rodziny, która rozpatrywać będzie obywatelski projekt ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu ubezpieczeń Społecznych.

 

Poniżej publikujemy treść listu skierowanego przez komitet inicjatywy obywatelskiej do klubów poselskich i parlamentarnych. List otrzymali:

1.        Rafał Grupiński – przewodniczący Klubu Parlamentarnego Platforma Obywatelska

2.        Mariusz Błaszczak – przewodniczący Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość

3.        Janusz Palikot – przewodniczący Klubu Poselskiego Ruch Palikota

4.        Jan Bury – przewodniczący Klubu Parlamentarnego Polskiego Stronnictwa Ludowego

5.        Leszek Miller – przewodniczący Klubu Poselskiego Sojusz Lewicy Demokratycznej

6.        Arkadiusz Mularczyk – przewodniczący Klubu Parlamentarnego Solidarna Polska

Szanowny Panie Przewodniczący

Uprzejmie informuję, że w dniu 6 lutego na posiedzeniu sejmowej Komisji Polityki Społecznej i Rodziny rozpatrywany będzie obywatelski projekt ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, poparty podpisami kilkuset tysięcy obywateli.

Projektowana ustawa ma na celu stworzenie pracownikom o bardzo długim stażu możliwości przejścia na emeryturę przed osiągnięciem ustawowego wieku emerytalnego. Proponowane rozwiązanie dotyczyć ma kobiet, które mają okres składkowy wynoszący co najmniej 35 lat oraz mężczyzn, mających okres składkowy co najmniej 40 lat.

Mimo upływu prawie trzech lat od powołania Komitetu, który rozpoczął zbieranie podpisów obywateli popierających opracowany projekt, rozwiązania w nim zawarte nie straciły na aktualności.

Wprost przeciwnie – stały się właśnie teraz, gdy podniesiono powszechny wiek emerytalny kobiet i mężczyzn do 67 lat, jak najbardziej niezbędne i oczekiwane. Szczególnie, że od złożenia projektu znacznie wzrósł wskaźnik bezrobocia, a liczba pozostających bez pracy stale rośnie i niestety będzie nadal rosnąć.

Komitet Obywatelski przedkładając projekt ustawy i proponując zawarte w nim rozwiązania miał na celu przede wszystkim zapewnienie godziwego życia, tym którzy utracili bez swojej winy pracę, mają długoletni staż pracy i z tego powodu pozostają w trudnej sytuacji materialnej a w wielu wypadkach żyją w ubóstwie początkowo niskich zasiłkach dla bezrobotnych a następnie na zasiłkach z pomocy społecznej przy wsparciu rodziny.

Uważamy, że proponowane rozwiązanie powinno być uznane jako jedna z niezbędnych zmian będąca konsekwencją źle funkcjonującego systemu emerytalnego oraz jego nieadekwatności do istniejącej rzeczywistości na rynku pracy.

Istotą projektu opracowywanego przez komitet obywatelski jest to, że po jego przedłożeniu obywatelom do poparcia poprzez złożenie podpisu nie można w nim dokonywać jakichkolwiek poprawek.

Przedstawiciele Komitetu z uwagą zapoznali się ze stanowiskami partnerów społecznych oraz instytucji, które nadesłały opinię do projektu.

Uważamy, że są one godne rozpatrzenia szczególnie w zakresie:

• zaliczania do stażu pracy okresów urlopów wychowawczych, zwolnień lekarskich czy nauki w szkole wyższej – ograniczenie stażu pracy tylko do okresów opłacania składki może spowodować, że z ustawy skorzystać mogłyby tylko nieliczne jednostki;

• doprecyzowania uprawnień do emerytury minimalnej;

• uprawnień do emerytury po rozwiązaniu stosunku pracy lub utraty pracy z winy zakładu pracy;

• ustalenia, czy proponowany staż pracy ma być różny czy jednakowy dla obu płci;

• rozważenia. czy proponowana emerytura ma przysługiwać tylko pracownikom, czy też osobom prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą na własny rachunek;

Uważamy, że wszelkie uwagi do projektu powinny zostać rozpatrzone przez Komisję i w wyniku debaty powinien powstać projekt, który byłby zaakceptowany przez całą Izbę. Najlepszym rozwiązaniem byłoby powołanie podkomisji.

 W imieniu Obywatelskiego Komitetu Inicjatywy Obywatelskiej zwracam się z uprzejma prośbą o udzielenie poparcia projektowi ustawy i wnioskowi o jego dalsze procedowanie w podkomisji sejmowej.

Za Komitet Obywatelski

Wiesława Taranowska

– wiceprzewodnicząca.

Warszawa, 5 lutego 2013 r.

2013-02-05

KLIKNIJ I ZOBACZ FILM

CENTRALE GÓRNICZE WSPÓLNIE MÓWIĄ – NIE OGRANICZENIOM UPRAWNIEŃ EMERYTALNYCH

W dniu 21 stycznia br. Górnicze Centrale Związkowe spotkały się w siedzibie „Solidarności” w Katowicach i wypracowały wspólną odpowiedź w sprawie przedstawienia wykazu stanowisk w przedsiębiorstwach górniczych, które powinny być uważane za pracę górniczą pod ziemią.

W piśmie przesłanym do Macieja Kaliskiego – Dyrektora Departamentu Górnictwa Ministerstwa Gospodarki, czytamy między innymi:

„Centrale Związków Zawodowych działających w górnictwie węgla kamiennego, nie widzą konieczności ograniczania zakresu stanowisk uważanych za pracę górniczą pod ziemią. Jednakże zwracamy uwagę, że ustawą z dnia 27.07.2005 r. zlikwidowano okresy zaliczane do pracy górniczej i większość okresów równorzędnych z pracą górniczą, czego skutkiem jest znaczne zmniejszenie ilości osób, które mogą nabyć prawo do emerytury górniczej.
Swoje wcześniejsze uprawnienia utracili m.in. pracownicy zakładów przeróbki mechanicznej węgla, zakładowi społeczni inspektorzy pracy oraz pracownicy oddelegowani do pełnienia funkcji związkowych z wyboru, którzy wcześniej wykonywali pracę górniczą pod ziemią. Ponadto wydłużył się okres pracy dla pracowników honorowo oddających krew, przebywających na świadczeniach chorobowych i wypadkowych. W tym zakresie proponujemy wprowadzenie w ustawie z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych zmian umożliwiających skorzystanie z uprawnień emerytalnych na zasadach obowiązujących przed 27.07.2005 r.”.

Kliknij i zobacz pełną treść pisma…

REFERENDUM STRAJKOWE W GÓRNICTWIE

poniedziałek, 07 stycznia 2013 r.

Przygotowania do zaplanowanych na 10 stycznia referendów, w których śląscy i zagłębiowscy górnicy wypowiedzą się na temat przystąpienia do regionalnego strajku generalnego przeciwko polityce rządu, osiągnęły decydującą fazę. Do rąk pracowników przemysłu wydobywczego trafił przedreferendalny BUM, czyli:

Biuletyn Ulotny Międzyzwiązkowego Komitetu Protestacyjno-Strajkowego (BUM).

Sprzeciw wobec polityki rządu premiera Donalda Tuska w obliczu nawarstwiających się problemów regionu połączył pięć organizacji związkowych: NSZZ „Solidarność”, Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych, Forum Związków Zawodowych, Wolny Związek Zawodowy „Sierpień 80” i Związek Zawodowy „Kontra”. 23 października ub. r. utworzyły one Międzyzwiązkowy Komitet Protestacyjno-Strajkowy, który domaga się:

1. Stworzenia osłonowego systemu regulacji finansowych oraz ulg podatkowych dla przedsiębiorstw utrzymujących zatrudnienie w okresie niezawinionego przestoju produkcyjnego (chodzi o to, aby przedsiębiorstwa nie zwalniały ludzi i nie likwidowały miejsc pracy w czasie kryzysu, tylko razem z rządem płaciły postojowe).

2. Wprowadzenia systemu rekompensat dla przedsiębiorstw objętych skutkami Pakietu Klimatycznego (chodzi o to, aby rząd wspierał przedsiębiorstwa, które wykańcza zbyt drogi prąd, bo inaczej te zakłady i miejsca pracy zostaną przeniesione za wschodnią granicę).

3. Ograniczenia stosowania umów śmieciowych (chodzi o to, aby ludzie mieli stałą i stabilną pracę, aby mogli odkładać na emerytury).

4. Likwidacji centralnie zarządzanego Narodowego Funduszu Zdrowia (chodzi o to, aby nasze składki trafiały na leczenie pacjentów w naszym regionie, a nie były przejadane przez urzędników w Warszawie).

5. Utrzymania rozwiązań emerytalnych, przysługujących pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnych i szczególnym charakterze (chodzi o utrzymanie emerytur pomostowych na wcześniejszych, sprawiedliwych zasadach, aby ludzie przed emeryturą nie trafiali na bruk bez środków do życia).

Decyzję o przystąpieniu do strajku podejmują sami pracownicy. W związku z tym, że polskie prawo nie przewiduje możliwości organizacji strajku przeciwko polityce rządu, formalnie referenda dotyczą udziału w strajku solidarnościowym z pracownikami sądownictwa, będącymi w sporze zbiorowym, a nie mogącymi podjąć czynnej akcji protestacyjnej.

Pozytywna odpowiedź większości głosujących na pytanie dotyczące udziału w strajku (przy ponad 50-procentowej frekwencji) pozwoli na przeprowadzenie legalnej akcji przypominającej strajk generalny, trwającej jednak nie dłużej niż 4 godziny.

Pod koniec listopada za udziałem w strajku opowiedzieli się pracownicy Koksowni „Przyjaźń” Sp. z o.o., pierwszego zakładu, którego struktury związkowe NSZZ „Solidarność” należą do Sekcji Krajowej Górnictwa Węgla Kamiennego. Kratkę z odpowiedzią „tak” zakreśliło niemal 96 procent głosujących. Frekwencja wyniosła 61 procent.

NASZE UWAGI DO PROJEKTU

W dniu 13 grudnia 2012 r. przesłaliśmy nasze uwagi do projektu rozporządzenia Ministra Gospodarki w sprawie prowadzenia ruchu podziemnych zakładów górniczych z dnia 02.11.2012 r.

Generalnie sprowadzają się one do tego, że w projekcie użyto szereg określeń, które należy doprecyzować, a inne ustalić w całości rozporządzenia w sposób jednolity w tym, między innymi, co należy rozumieć pod pojęciem – obiektów związanych przygotowaniem kopaliny do sprzedaży?

Jak wiadomo, pod tym pojęciem mieszczą się zakłady przeróbki mechanicznej węgla, które swego czasu, były i są do nadal definiowane, jako wszystkie obiekty i urządzenia począwszy od skipu lub wywrotu na nadszybiu do punktu załadowczego transportu kołowego lub kolejowego.

Kliknij i zobacz pełną treść naszych uwag…

 

Redakcja